Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
Sais-tu l'époque où met bas le chamois? Et présides-tu à la délivrance des biches?
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
Comptes-tu les mois que dure le temps de leur portée, et connais-tu l'époque où elles faonnent?
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
Elles se baissent, laissent leurs petits naître, et secouent leurs douleurs;
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
leurs petits deviennent forts, grandissent en plein air; ils partent, et ne reviennent plus à elles.
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
Qui est-ce qui a mis l'onagre en liberté, et lâché les liens de l'âne sauvage,
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
auquel je donnai le désert pour logis, et la plaine salée pour habitation?
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
Il se rit de la rumeur des villes, et les cris du meneur ne frappent pas son oreille.
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
Ce qu'il attrape sur les montagnes est sa pâture, et il est en quête de tous les brins d'herbe.
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
Le buffle consent-il à te servir? Ou passe-t-il la nuit à côté de ta crèche?
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
Attaches-tu par une corde le buffle au sillon? Ou herse-t-il les guérêts à ta suite?
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
Te fies-tu en lui, parce que grande est sa force? Et t'en remets-tu à lui de ton labour?
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
Comptes-tu qu'il fasse rentrer les récoltes, et les entasse sur ton aire?
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
L'autruche bat joyeusement de l'aile: serait-ce la plume et le duvet du volatile aimant?
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
Non! elle abandonne ses œufs à la terre, et les laisse chauffer dans le sable;
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
et elle oublie qu'un pied peut les fouler, et une bête des champs les écraser! Elle est dure pour sa famille,
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
qui lui devient étrangère; elle a pondu en vain, et n'en est point émue;
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
car Dieu lui fait oublier d'être sage, et ne lui donne point part à la prudence.
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
Quand elle se lève, et prend son essor, elle se rit du cheval et de son cavalier.
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
Est-ce toi qui dotes le cheval de la bravoure, et revêts son col d'un crin frémissant?
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
Le fais-tu bondir, comme la sauterelle? Son souffle avec noblesse résonne dans ses naseaux, et il inspire l'effroi.
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
Il fouit le sol, et s'applaudit de sa force; il s'avance au devant des armes,
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
il se rit de la peur, et ne tremble pas, et il ne recule point en face de l'épée.
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
Sur lui retentit le carquois, la lance étincelante et le javelot.
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
De son pas il dévore le terrain qui s'émeut et tremble; il ne se contient plus au son de la trompette;
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
à l'ouïe de la trompette il dit: En avant! De loin il pressent la bataille, la clameur des chefs, et le cri de guerre.
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
Est-ce par un effet de ton intelligence que l'épervier prend son vol, et déployant ses ailes gagne le Midi?
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
Est-ce à ton ordre que l'aigle s'élève, et va placer son aire sur les hauteurs?
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
Il habite les rochers, et se loge sur les cîmes des rochers, le sommet des montagnes;
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
de là il épie sa proie, et ses yeux voient au loin,
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
et ses petits sucent le sang, et, là où sont des cadavres, il se trouve.
