Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Sais-tu le temps où les chamois mettent bas? As-tu observé quand les biches faonnent?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

As-tu compté les mois de leur portée, et sais-tu le temps où elles mettent bas?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Elles se courbent, elles font sortir leurs petits, et se délivrent de leurs douleurs;

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Leurs petits se fortifient, ils croissent en plein air, ils s'en vont et ne reviennent plus vers elles.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Qui a lâché l'onagre en liberté, et qui a délié les liens de cet animal farouche,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

A qui j'ai donné la steppe pour demeure, et la terre salée pour habitation?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Il se rit du bruit de la ville; il n'entend pas les clameurs de l'ânier.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Il parcourt les montagnes qui sont ses pâturages, il cherche partout de la verdure.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Le buffle veut-il te servir? Passe-t-il la nuit auprès de ta crèche?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Attaches-tu le buffle par la corde au sillon? Herse-t-il tes champs en te suivant?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Te fies-tu à lui parce que sa force est grande, et lui abandonnes-tu ton travail?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Comptes-tu sur lui pour rentrer ton grain, et pour l'amasser sur ton aire?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

L'aile de l'autruche s'agite joyeusement; est-ce l'aile et la plume de la cigogne?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Non, car elle abandonne ses œufs à terre, elle les fait couver sur la poussière;

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Elle oublie qu'un pied peut les fouler, une bête des champs les écraser.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Elle est dure envers ses petits, comme s'ils n'étaient pas siens. Son travail est vain, elle ne s'en inquiète pas.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Car Dieu l'a privée de sagesse, et ne lui a point départi d'intelligence.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Quand elle se lève, et bat des ailes, elle se moque du cheval et de son cavalier.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

As-tu donné au cheval sa vigueur? As-tu revêtu son cou de la crinière frémissante?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement donne la terreur.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

De son pied il creuse la terre; il se réjouit en sa force; il va à la rencontre de l'homme armé;

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Il se rit de la crainte, il n'a peur de rien; il ne recule point devant l'épée.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Sur lui retentit le carquois, la lance étincelante et le javelot.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Bondissant et frémissant, il dévore l'espace; il ne peut se contenir dès que la trompette sonne;

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Dès qu'il entend la trompette, il hennit; il sent de loin la bataille, la voix tonnante des chefs et les clameurs des guerriers.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Est-ce par ta sagesse que l'épervier prend son vol, et déploie ses ailes vers le Midi?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Est-ce sur ton ordre que l'aigle s'élève, et qu'il place son aire sur les hauteurs?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Il habite sur les rochers, il se tient sur la dent des rochers, sur les lieux inaccessibles.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

De là, il découvre sa proie; ses yeux la voient de loin.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Ses petits sucent le sang, et partout où il y a des corps morts, il s'y trouve.