Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Sais-tu le temps où la gazelle des rochers met bas? As-tu observé les biches dans les douleurs de l'enfantement?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

As-tu compté les mois de leur portée? les as-tu délivrées dans les maux?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Est-ce grâce à toi qu'elles nourrissent leurs petits sans crainte? as-tu effacé toutes leurs douleurs?

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Leurs petits les abandonneront; ils multiplieront leur espèce; ils s'éloigneront et ne reviendront jamais.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

De qui l'âne sauvage tient-il sa liberté? Qui a détaché ses liens?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

J'ai préparé sa nourriture dans le désert, et sa demeure dans la contrée saumâtre et stérile.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Il se raille de la foule qui peuple les cités; il n'entend jamais les reproches du collecteur.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Il met tous ses soins à examiner les pâturages des montagnes, et il vit de toutes sortes d'herbes.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

La licorne se prêtera-t-elle à te servir; couchera-t-elle jamais en ton étable?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Pourras-tu l'attacher au joug et lui faire creuser les sillons de tes champs?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Te fieras-tu à elle à cause de sa force, et la chargeras-tu de tes travaux?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Croiras-tu qu'elle te rende tes semailles; les fera-t-elle rentrer en ton aire?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

La plume naissante de l'autruche ramassera-t-elle du limon comme celle du canard?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Elle pond dans le sable, et ne couve pas ses œufs autrement qu'en les couvrant d'une motte de terre

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Elle oublie que le passant les dispersera et que les bêtes fauves les fouleront aux pieds.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Elle traite durement ses petits comme s'ils ne lui appartenaient pas; elle a souffert vainement sans regret ni crainte,

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Parce que Dieu chez elle a fait taire la sagesse, et ne lui a pas accordé sa part d'intelligence.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

A l'occasion elle prendra son essor; elle raillera le cheval et le cavalier.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Est-ce toi qui as donné au cheval sa vigueur; est-ce par toi que sa crinière effraye

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

L'as-tu armé de ses moyens de défense; as-tu fait naître l'audace en son sein?

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Il imprime son sabot dans le sol et s'enorgueillit; il s'élance en sa force à travers la campagne.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

La lutte avec un roi le réjouit; il ne se détourne pas du fer.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

L'arc et l'épée se glorifient s'ils l'atteignent.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

En son courroux il détruirait la terre, et il n'est docile qu'au signal de la trompette.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

S'il l'entend, il dit: Bien; il flaire de loin la bataille, et il le fait voir par ses courbettes et ses hennissements.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Est-ce ta science qui a dressé l'épervier? Lui as-tu appris à déployer ses ailes, à se balancer immobile et à regarder le midi?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Est-ce à ton commandement que l'aigle élève son vol, et que le vautour passe la nuit perché au-dessus de ses petits,

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Sur la pointe d'une roche, au fond de sa retraite?

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

En s'y tenant il cherche sa pâture; ses yeux voient au loin.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Il souille de sang sa couvée, et, partout où il y a des cadavres, il les découvre.