Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Sais-tu le temps où mettent bas les bouquetins des rochers? As-tu observé les douleurs des biches?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

As-tu compté les mois qu’elles accomplissent, et connais-tu le temps où elles mettent bas?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Elles se courbent, elles enfantent leur portée, elles se délivrent de leurs douleurs.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Leurs petits deviennent forts, ils grandissent dans les champs, ils s’en vont et ne reviennent pas à elles.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Qui a lâché l’âne sauvage? qui a délié les liens de l’onagre,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Auquel j’ai donné le désert pour maison, et la terre salée pour demeure?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Il se rit du tumulte de la ville, il n’entend pas le cri du conducteur.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, et il est en quête de tout ce qui est vert.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Le buffle voudra-t-il être à ton service? Passera-t-il la nuit auprès de ta crèche?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Attacheras-tu le buffle par sa corde dans le sillon? Hersera-t-il les vallées après toi?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Auras-tu confiance en lui, parce que sa force est grande, et lui abandonneras-tu ton labeur?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Te fieras-tu à lui pour rentrer ce que tu as semé, et rassemblera-t-il [le blé] dans ton aire?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

L’aile de l’autruche bat joyeusement: ce sont les plumes et le plumage de la cigogne;

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Toutefois elle abandonne ses œufs à la terre et les chauffe sur la poussière,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Et elle oublie que le pied peut les écraser et la bête des champs les fouler;

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Elle est dure avec ses petits comme s’ils n’étaient pas à elle; son labeur est vain, sans qu’elle s’en émeuve.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Car Dieu l’a privée de sagesse, et ne lui a pas départi l’intelligence.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Quand elle s’enlève, elle se moque du cheval et de celui qui le monte.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Est-ce toi qui as donné au cheval sa force? Est-ce toi qui as revêtu son cou d’une crinière flottante?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Est-ce toi qui le fais bondir comme la sauterelle? Son ronflement magnifique est terrible.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Il creuse [le sol] dans la plaine et se réjouit de sa force; il sort à la rencontre des armes;

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Il se rit de la frayeur et ne s’épouvante pas, et il ne se tourne pas devant l’épée.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Sur lui retentit le carquois, brillent la lance et le javelot.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Frémissant et agité, il dévore le sol, et ne peut se contenir quand sonne la trompette.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Au bruit de la trompette, il dit: Ha! ha! et de loin il flaire la bataille, le tonnerre des chefs et le tumulte.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Est-ce par ton intelligence que l’épervier prend son essor et qu’il étend ses ailes vers le midi?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Est-ce à ta parole que l’aigle s’élève et qu’il bâtit haut son aire?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Il demeure dans les rochers et y fait son habitation, sur la dent du rocher et sur les hautes cimes.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

De là il épie sa nourriture, ses yeux regardent dans le lointain.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Ses petits sucent le sang, et là où sont les tués, là il est.