Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Connais-tu le temps où les chèvres sauvages font leurs petits? As-tu observé les biches quand elles mettent bas?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

As-tu compté les mois de leur portée, et connais-tu l'époque de leur délivrance?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Elles se mettent à genoux, déposent leurs petits, et sont quittes de leurs douleurs.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Leurs faons se fortifient et grandissent dans les champs; ils s'en vont, et ne reviennent plus.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Qui a lâché l'onagre en liberté, qui a brisé les liens de l'âne sauvage,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

à qui j'ai donné le désert pour maison, pour demeure la plaine salée?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Il méprise le tumulte des villes, il n'entend pas les cris d'un maître.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, il y poursuit les moindres traces de verdure.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Le buffle voudra-t-il te servir, ou bien passera-t-il la nuit dans son étable?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

L'attacheras-tu avec une corde au sillon, ou bien hersera-t-il derrière toi dans les vallées?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Te fieras-tu à lui parce qu'il est très fort, lui laisseras-tu faire tes travaux?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Compteras-tu sur lui pour rentrer ta moisson, pour recueillir le blé dans ton aire?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

L'aile de l'autruche bat joyeusement; elle n'a ni l'aile pieuse ni le plumage de la cigogne.

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Elle abandonne ses œufs à la terre, et les laisse chauffer sur le sable.

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Elle oublie que le pied peut les fouler, la bête des champs les écraser.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Elle est dure pour ses petits, comme s'ils n'étaient pas siens; que son travail soit vain, elle ne s'en inquiète pas.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Car Dieu lui a refusé la sagesse, et ne lui a pas départi l'intelligence.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Mais quand elle se bat les flancs et prend son essor, elle se rit du cheval et du cavalier.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Est-ce toi qui donnes au cheval la vigueur, qui revêts son cou d'une crinière flottante,

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

qui le fais bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Il creuse du pied la terre, il est fier de sa force, il s'élance au-devant du combat.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Il se rit de la peur; rien ne l'effraie; il ne recule pas devant l'épée.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Sur lui résonne le carquois, la lance étincelante et le javelot.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Il frémit, il s'agite, il dévore le sol; il ne se contient plus quand la trompette sonne.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Au bruit de la trompette, il dit: « Allons! » De loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des guerriers.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Est-ce par ta sagesse que l'épervier prend son vol et déploie ses ailes vers le midi?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Est-ce à ton ordre que l'aigle s'élève, et fait son nid sur les hauteurs?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Il habite les rochers, il fixe sa demeure dans les dents de la pierre, sur les sommets.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

De là, il guette sa proie, son regard perce au loin.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Ses petits s'abreuvent de sang; partout où il y a des cadavres, on le trouve.