Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
Hast thou known the time of The bearing of the wild goats of the rock? The bringing forth of hinds thou dost mark!
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
Thou dost number the months they fulfil? And thou hast known the time of their bringing forth!
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
They bow down, Their young ones they bring forth safely, Their pangs they cast forth.
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
Safe are their young ones, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
Who hath sent forth the wild ass free? Yea, the bands of the wild ass who opened?
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
He doth laugh at the multitude of a city, The cries of an exactor he heareth not.
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
The range of mountains [is] his pasture, And after every green thing he seeketh.
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
Is a Reem willing to serve thee? Doth he lodge by thy crib?
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
Dost thou bind a Reem in a furrow [with] his thick band? Doth he harrow valleys after thee?
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
Dost thou trust in him because great [is] his power? And dost thou leave unto him thy labour?
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
Dost thou trust in him That he doth bring back thy seed? And [to] thy threshing-floor doth gather [it]?
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
The wing of the rattling ones exulteth, Whether the pinion of the ostrich or hawk.
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
For she leaveth on the earth her eggs, And on the dust she doth warm them,
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
And she forgetteth that a foot may press it, And a beast of the field tread it down.
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
Her young ones it hath hardened without her, In vain [is] her labour without fear.
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
For God hath caused her to forget wisdom, And He hath not given a portion To her in understanding:
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
At the time on high she lifteth herself up, She laugheth at the horse and at his rider.
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
Dost thou give to the horse might? Dost thou clothe his neck [with] a mane?
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
Dost thou cause him to rush as a locust? The majesty of his snorting [is] terrible.
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
They dig in a valley, and he rejoiceth in power, He goeth forth to meet the armour.
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
He laugheth at fear, and is not affrighted, And he turneth not back from the face of the sword.
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
Against him rattle doth quiver, The flame of a spear, and a halbert.
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
With trembling and rage he swalloweth the ground, And remaineth not stedfast Because of the sound of a trumpet.
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
Among the trumpets he saith, Aha, And from afar he doth smell battle, Roaring of princes and shouting.
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
By thine understanding flieth a hawk? Spreadeth he his wings to the south?
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
At thy command goeth an eagle up high? Or lifteth he up his nest?
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
A rock he doth inhabit, Yea, he lodgeth on the tooth of a rock, and fortress.
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
From thence he hath sought food, To a far off place his eyes look attentively,
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
And his brood gulp up blood, And where the pierced [are] — there [is] he!
