Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Whethir thou knowist the tyme of birthe of wielde geet in stoonys, ethir hast thou aspied hyndis bryngynge forth calues?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Hast thou noumbrid the monethis of her conseyuyng, and hast thou knowe the tyme of her caluyng?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Tho ben bowid to the calf, and caluen; and senden out roryngis.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Her calues ben departid, and goen to pasture; tho goen out, and turnen not ayen to `tho hyndis.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Who let go the wielde asse fre, and who loside the boondis of hym?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

To whom Y haue youe an hows in wildirnesse, and the tabernacles of hym in the lond of saltnesse.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

He dispisith the multitude of citee; he herith not the cry of an axere.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

He lokith aboute the hillis of his lesewe, and he sekith alle greene thingis.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Whether an vnycorn schal wilne serue thee, ethir schal dwelle at thi cratche?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Whether thou schalt bynde the vnicorn with thi chayne, for to ere, ethir schal he breke the clottis of valeis aftir thee?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Whether thou schalt haue trist in his grete strengthe, and schalt thou leeue to hym thi traueils?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Whether thou schalt bileue to hym, that he schal yelde seed to thee, and schal gadere togidere thi cornfloor?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

The fethere of an ostriche is lijk the fetheris of a gerfawcun, and of an hauk;

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

which ostrige forsakith hise eirun in the erthe, in hap thou schalt make tho hoot in the dust.

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

He foryetith, that a foot tredith tho, ethir that a beeste of the feeld al tobrekith tho.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

He is maad hard to hise briddis, as if thei ben not hise; he traueilide in veyn, while no drede constreynede.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

For God hath priued hym fro wisdom, and `yaf not vnderstondyng to hym.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Whanne tyme is, he reisith the wengis an hiy; he scorneth the hors, and his ridere.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Whether thou schalt yyue strengthe to an hors, ether schal yyue neiyng `aboute his necke?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Whether thou schalt reyse hym as locustis? The glorie of hise nosethirlis is drede.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

He diggith erthe with the foot, he `fulli ioieth booldli; he goith ayens armed men.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

He dispisith ferdfulnesse, and he yyueth not stide to swerd.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

An arowe caas schal sowne on hym; a spere and scheeld schal florische.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

He is hoot, and gnastith, and swolewith the erthe; and he arettith not that the crie of the trumpe sowneth.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Whanne he herith a clarioun, he `seith, Joie! he smellith batel afer; the excityng of duykis, and the yellyng of the oost.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Whether an hauk spredinge abrood hise wyngis to the south, bigynneth to haue fetheris bi thi wisdom?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Whether an egle schal be reisid at thi comaundement, and schal sette his nest in hiy places?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

He dwellith in stoonys, and he dwellith in flyntis brokun bifor, and in rochis, to whiche `me may not neiye.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Fro thennus he biholdith mete, and hise iyen loken fro fer.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Hise briddis souken blood, and where euere a careyn is, anoon he is present.