Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [or] canst thou mark when the hinds do calve?
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
Canst thou number the months [that] they fulfill? or knowest thou the time when they bring forth?
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
Their young ones are in good liking, they grow up with corn; they go forth, and return not to them.
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
Who hath sent out the wild ass free? or who hath loosed the bands of the wild ass?
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
The range of the mountains [is] his pasture, and he searcheth after every green thing.
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
Wilt thou trust him, because his strength [is] great? or wilt thou leave thy labor to him?
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather [it into] thy barn?
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
[Gavest thou] the goodly wings to the peacocks? or wings and feathers to the ostrich!
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in the dust,
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
She is hardened against her young ones, as though [they were] not hers: her labor is in vain without fear;
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
Because God hath withheld wisdom from her, neither hath he imparted to her understanding.
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
When she lifteth herself on high, she scorneth the horse and his rider.
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils [is] terrible.
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength: he goeth on to meet the armed men.
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that [it is] the sound of the trumpet.
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
Doth the hawk fly by thy wisdom, [and] stretch her wings towards the south?
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
From thence she seeketh the prey, [and] her eyes behold afar off.
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
Her young ones also suck up blood: and where the slain [are], there [is] she.
