Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
“Have you known the time of The bearing of the wild goats of the rock? Do you mark the bringing forth of does?
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
Do you number the months they fulfill? And have you known the time of their bringing forth?
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
They bow down, They bring forth their young ones safely, They cast forth their pangs.
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
Their young ones are safe, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
Who has sent forth the wild donkey free? Indeed, who opened the bands of the wild donkey?
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
He laughs at the multitude of a city, He does not hear the cries of an exactor.
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
The range of mountains [is] his pasture, And he seeks after every green thing.
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
Is a wild ox willing to serve you? Does he lodge by your crib?
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
Do you bind a wild ox in a furrow [with] his thick band? Does he harrow valleys after you?
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
Do you trust in him because his power [is] great? And do you leave your labor to him?
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
Do you trust in him That he brings back your seed, And gathers [it to] your threshing-floor?
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
[The] wing of the crying ostriches exults, but as a pinion and feather of a stork?
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
For she leaves her eggs on the earth, And she warms them on the dust,
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
And she forgets that a foot may press it, And a beast of the field treads it down.
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
It has hardened her young ones without her, Her labor [is] in vain, without fear.
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
For God has caused her to forget wisdom, And He has not given a portion To her in understanding;
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
At the time she lifts herself up on high, She laughs at the horse and his rider.
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
Do you give might to the horse? Do you clothe his neck [with] a mane?
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
Do you cause him to rush as a locust? The splendor of his snorting [is] terrible.
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
They dig in a valley, and he rejoices in power, He goes forth to meet the armor.
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
He laughs at fear, and is not frightened, And he does not turn back from the face of the sword.
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
Quiver rattles against him, The flame of a spear, and a javelin.
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
He swallows the ground with trembling and rage, And does not remain steadfast Because of the sound of a horn.
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
Among the horns he says, Aha, And from afar he smells battle, Roaring of princes and shouting.
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
By your understanding does a hawk fly? Does he spread his wings to the south?
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
At your command does an eagle go up high? Or lift up his nest?
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
He inhabits a rock, Indeed, he lodges on the tooth of a rock, and fortress.
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
From there he has sought food, His eyes look attentively to a far-off place,
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
And his brood sucks up blood, And where the pierced [are]—there [is] he!”
