Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
Knowest thou the time when the wilde goates bring foorth yong? or doest thou marke when the hindes doe calue?
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
Canst thou nomber the moneths that they fulfill? or knowest thou the time when they bring foorth?
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
They bow them selues: they bruise their yong and cast out their sorowes.
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
Yet their yong waxe fatte, and growe vp with corne: they goe foorth and returne not vnto them.
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
Who hath set the wilde asse at libertie? or who hath loosed the bondes of the wilde asse?
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
It is I which haue made the wildernesse his house, and the salt places his dwellings.
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
He derideth the multitude of the citie: he heareth not the crie of the driuer.
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
He seeketh out the mountaine for his pasture, and searcheth after euery greene thing.
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
Will the vnicorne serue thee? or will he tary by thy cribbe?
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
Canst thou binde the vnicorne with his band to labour in the furrowe? or will he plowe the valleyes after thee?
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
Wilt thou trust in him, because his strength is great, and cast off thy labour vnto him?
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
Wilt thou beleeue him, that he will bring home thy seede, and gather it vnto thy barne?
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
Hast thou giuen the pleasant wings vnto the peacockes? or winges and feathers vnto the ostriche?
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
Which leaueth his egges in the earth, and maketh them hote in the dust,
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
And forgetteth that the foote might scatter the, or that the wild beast might breake the.
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
He sheweth himselfe cruell vnto his yong ones, as they were not his, and is without feare, as if he trauailed in vaine.
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
For God had depriued him of wisedom, and hath giuen him no part of vnderstanding.
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
When time is, he mounteth on hie: he mocketh the horse and his rider.
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
Hast thou giuen the horse strength? or couered his necke with neying?
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
Hast thou made him afraid as the grashopper? his strong neying is fearefull.
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
He diggeth in the valley, and reioyceth in his strength: he goeth foorth to meete the harnest man.
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
He mocketh at feare, and is not afraid, and turneth not backe from the sworde,
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
Though the quiuer rattle against him, the glittering speare and the shield.
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
He swalloweth the ground for fearcenes and rage, and he beleeueth not that it is the noise of the trumpet.
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
He sayth among the trumpets, Ha, ha: hee smellleth the battell afarre off, and the noyse of the captaines, and the shouting.
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
Shall the hauke flie by thy wisedome, stretching out his wings toward the South?
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
Doeth the eagle mount vp at thy commandement, or make his nest on hie?
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
Shee abideth and remaineth in the rocke, euen vpon the toppe of the rocke, and the tower.
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
From thence she spieth for meate, and her eyes beholde afarre off.
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
His young ones also sucke vp blood: and where the slaine are, there is she.
