Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? dost thou mark the calving of the hinds?
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
Dost thou number the months that they fulfil? and knowest thou the time when they bring forth?
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
They bow themselves, they give birth to their young ones, they cast out their pains;
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
Their young ones become strong, they grow up in the open field, they go forth, and return not unto them.
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
Who hath sent out the wild ass free? and who hath loosed the bands of the onager,
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
Whose house I made the wilderness, and the salt plain his dwellings?
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
He laugheth at the tumult of the city, and heareth not the shouts of the driver;
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
Will the buffalo be willing to serve thee, or will he lodge by thy crib?
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
Canst thou bind the buffalo with his cord in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
Wilt thou put confidence in him, because his strength is great? and wilt thou leave thy labour to him?
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
Wilt thou trust him to bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
The wing of the ostrich beats joyously — But is it the stork's pinion and plumage?
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
For she leaveth her eggs to the earth, and warmeth them in the dust,
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
And forgetteth that the foot may crush them, or that the beast of the field may trample them.
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
She is hardened against her young ones, as though they were not hers; her labour is in vain, without her concern.
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
For God hath deprived her of wisdom, and hath not furnished her with understanding.
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
What time she lasheth herself on high, she scorneth the horse and his rider.
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
Hast thou given strength to the horse? hast thou clothed his neck with the quivering mane?
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
Dost thou make him to leap as a locust? His majestic snorting is terrible.
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength; he goeth forth to meet the armed host.
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
He laugheth at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from before the sword.
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
The quiver rattleth upon him, the glittering spear and the javelin.
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
He swalloweth the ground with fierceness and rage, and cannot contain himself at the sound of the trumpet:
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
At the noise of the trumpets he saith, Aha! and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
Doth the hawk fly by thine intelligence, [and] stretch his wings toward the south?
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
Doth the eagle mount up at thy command, and make his nest on high?
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
He inhabiteth the rock and maketh his dwelling on the point of the cliff, and the fastness:
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
From thence he spieth out the prey, his eyes look into the distance;
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
And his young ones suck up blood; and where the slain are, there is he.
