Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
[Say] if thou knowest the time of the bringing forth of the wild goats of the rock, and [if] thou hast marked the calving of the hinds:
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
and [if] thou has hast numbered the full months of their being with young, and [if] thou hast relieved their pangs:
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
and hast reared their young without fear; and wilt thou loosen their pangs?
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
Their young will break forth; they will be multiplied with offspring: [their young] will go forth, and will not return to them.
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
And who is he that sent forth the wild ass free? and who loosed his bands?
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
whereas I made his habitation the wilderness, and the salt land his coverts.
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
He laughs to scorn the multitude of the city, and hears not the chiding of the tax-gatherer.
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
He will survey the mountains [as] his pasture, and he seeks after every green thing.
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
And will the unicorn be willing to serve thee, or to lie down at thy manger?
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
And wilt thou bind his yoke with thongs, or will he plough furrows for thee in the plain?
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
And dost thou trust him, because his strength is great? and wilt thou commit thy works to him?
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
And wilt thou believe that he will return to thee thy seed, and bring [it] in [to] thy threshing-floor?
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
The peacock has a beautiful wing: if the stork and the ostrich conceive, [it is worthy of notice],
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
for [the ostrich] will leave her eggs in the ground, and warm them on the dust,
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
and has forgotten that the foot will scatter them, and the wild beasts of the field trample them.
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
She has hardened [herself] against her young ones, as though [she bereaved] not herself: she labours in vain without fear.
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
For God has withholden wisdom from her, and not given her a portion in understanding.
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
In her season she will lift herself on high; she will scorn the horse and his rider.
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
Hast thou invested the horse with strength, and clothed his neck with terror?
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
And hast thou clad him in perfect armour, and made his breast glorious with courage?
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
He paws exulting in the plain, and goes forth in strength into the plain.
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
He laughs to scorn a king as he meets him, and will by no means turn back from the sword.
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
The bow and sword resound against him; and [his] rage will swallow up the ground:
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
and he will not believe until the trumpet sounds.
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
And when the trumpet sounds, he says, Aha! and afar off he smells the war with prancing and neighing.
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
And does the hawk remain steady by thy wisdom, having spread out her wings unmoved, looking toward the region of the south?
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
And does the eagle rise at thy command, and the vulture remain sitting over his nest,
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
on a crag of a rock, and in a secret [place]?
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
Thence he seeks food, his eyes observe from far.
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
And his young ones roll themselves in blood, and wherever the carcasses may be, immediately they are found.
