Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
Do thou know the time when the wild goats of the rock bring forth? Or can thou mark when the hinds do calve?
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
Can thou number the months that they fulfill? Or do thou know the time when they bring forth?
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
They bow themselves. They bring forth their young. They cast out their pains.
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go forth, and return not again.
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
Who has sent out the wild donkey free? Or who has loosed the bonds of the swift donkey
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling-place?
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shoutings of the driver.
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
The range of the mountains is his pasture, and he searches after every green thing.
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib?
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
Can thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
Will thou trust him because his strength is great? Or will thou leave to him thy labor?
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
Will thou confide in him that he will bring home thy seed, and gather the grain of thy threshing-floor?
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
The wings of the ostrich wave proudly, but are they the pinions and plumage of love?
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
For she leaves her eggs on the ground, and warms them in the dust.
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
And she forgets that the foot may crush them, or that the wild beast may trample them.
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
She deals hardly with her young ones, as if they were not hers. Though her labor be in vain, she is without fear,
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
because God has deprived her of wisdom, nor has he imparted understanding to her.
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
The time she lifts up herself on high she scorns the horse and his rider.
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
Have thou given the horse his might? Have thou clothed his neck with the quivering mane?
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
Have thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
He mocks at fear, and is not dismayed. Neither does he turn back from the sword.
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
He swallows the ground with fierceness and rage, nor does he believe that it is the voice of the trumpet.
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
As often as the trumpet sounds he says, Aha! And he smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
Is it by thy wisdom that the hawk soars, and stretches her wings toward the south?
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
Is it at thy command that the eagle mounts up, and makes her nest on high?
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
She dwells on the cliff, and makes her home upon the point of the cliff and the stronghold.
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
From there she spies out the prey. Her eyes behold it afar off.
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
Her young ones also suck up blood. And where the slain are, there is she.
