Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Kender du Tiden, da Stengeden føder, tager du Vare på Hindenes Veer,

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

tæller du mon deres Drægtigheds Måneder, kender du Tiden, de føder?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

De lægger sig ned og føder og kaster Kuldet,

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Ungerne trives, gror til i det frie, løber bort og kommer ej til dem igen.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Hvem slap Vildæslet løs, hvem løste mon Steppeæslets Reb,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

som jeg gav Ørkenen til Hjem, den salte Steppe til Bolig?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Det ler ad Byens Larm og hører ej Driverens Skælden;

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

det ransager Bjerge, der har det sin Græsgang, det leder hvert Græsstrå op.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Er Vildoksen villig at trælle for dig, vil den stå ved din Krybbe om Natten?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Binder du Reb om dens Hals, pløjer den Furerne efter dig?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Stoler du på dens store Kræfter; overlader du den din Høst?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Tror du, den kommer tilbage og samler din Sæd på Loen?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Mon Strudsens Vinge er lam, eller mangler den Dækfjer og Dun,

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

siden den betror sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Sandet,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

tænker ej på, at en Fod kan knuse dem, Vildtet på Marken træde dem sønder?

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Hård ved Ungerne er den, som var de ej dens; spildt er dens Møje, det ængster den ikke.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Thi Gud lod den glemme Visdom og gav den ej Del i Indsigt.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Når Skytterne kommer, farer den bort, den ler ad Hest og Rytter.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Giver du Hesten Styrke, klæder dens Hals med Manke

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

og lærer den Græshoppens Spring? Dens stolte Prusten indgyder Rædsel.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Den skraber muntert i Dalen, går Brynjen væligt i Møde;

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

den ler ad Rædselen, frygter ikke og viger ikke for Sværdet;

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Koggeret klirrer over den, Spydet og Køllen blinker;

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

den sluger Vejen med gungrende Vildskab, den tøjler sig ikke, når Hornet lyder;

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

et Stød i Hornet, straks siger den: Huj! Den vejrer Kamp i det fjerne, Kampskrig og Førernes Råb.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Skyldes det Indsigt hos dig, at Falken svinger sig op og breder sin Vinge mod Sønden?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Skyldes det Bud fra dig, at Ørnen flyver højt og bygger sin højtsatte Rede?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Den bygger og bor på Klipper, på Klippens Tinde og Borg;

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

den spejder derfra efter Æde, viden om skuer dens Øjne.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Ungerne svælger i Blod; hvor Valen findes, der er den!