Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Znaš li kako se legu divokoze? Vidje li kako se mlade košute?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Izbroji li koliko nose mjeseci, znaš li u koje doba se omlade?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Sagnuvši se, polegu lanad svoju i breme usred pustinje odlažu,

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

a kad im porod ojača, poraste, ostave ga i ne vraćaju mu se.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Tko dade divljem magarcu slobodu i tko to oglav skinu njemu s glave?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

U zavičaj mu dadoh ja pustinju i polja slana da ondje živuje.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Buci gradova on se podruguje i ne sluša goničevih povika.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Luta brdima, svojim pašnjacima, u potrazi za zeleni svakakvom.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Možeš li slugom učinit' bivola, zadržat' ga noć jednu za jaslama?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Možeš li njega za brazdu prikovat' da ralo vuče po docima tvojim?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Možeš li se osloniti na njega jer je njegova snaga prevelika i prepustit' mu težak svoj posao?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Misliš li tebi da će se vratiti i na gumno ti dotjerati žito?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Krilima svojim noj trepće radosno, iako krila oskudnih i perja.

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

On svoja jaja na zemlji ostavlja, povjerava ih pijesku da ih grije,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

ne mareć' što ih zgazit' može noga ili nekakva divlja zvijer zgnječiti.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

S nojićima k'o s tuđima postupa; što mu je trud zaludu, on ne mari.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Jer Bog je njega lišio pameti, nije mu dao nikakva razbora.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Ali kada na let krila raširi, tada se ruga konju i konjaniku.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Zar si ti konja obdario snagom zar si mu ti vrat grivom ukrasio?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Zar ti činiš da skače k'o skakavac, da u strah svakog nagoni hrzanjem?

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Kopitom zemlju veselo raskapa, neustrašivo srlja na oružje.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Strahu se ruga, ničeg se ne boji, ni pred mačem uzmaknuti neće.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Na sapima mu zvekeće tobolac, koplje sijeva i ubojna sulica.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Bijesan i nestrpljiv guta prostore; kad rog zasvira, tko će ga zadržat':

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

na svaki zvuk roga on zarže: Ha! Izdaleka on ljuti boj već njuši, viku bojnu i poklič vojskovođa.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Zar po promislu tvojem lijeće soko i prema jugu krila svoja širi?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Zar se na nalog tvoj diže orao i vrh timora gnijezdo sebi vije?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Na litici on stanuje i noćÄi, na grebenima vrleti visokih.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Odatle na plijen netremice vreba, oči njegove vide nadaleko.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Krvlju se hrane njegovi orlići; gdje je ubijenih, tamo je i on.”