Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Знаеш ли времето, когато раждат дивите кози по канарите? Забелязваш ли кога раждат кошутите?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Преброяваш ли колко месеци изпълняват те? Или знаеш ли срока за раждането им?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Когато се навеждат, раждат малките си, Освобождават се от болките си.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Малките им заякват, растат в полето; Излизат и не се връщат вече при тях.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Кой е пуснал на свобода дивия осел? Или кой е развързал връзките на тоя плах бежанец,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

За кой съм направил пустинята за къща И солената земя за негово жилище?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Той се присмива на градския шум, Нито внимава на викането на този, който го кара.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Планините, които обикаля, са пасбището му; И търси всякаква зеленина.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Ще благоволи ли дивият вол да ти работи, Или ще нощува ли в твоите ясли?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Можеш ли да впрегнеш дивия вол за оране? Или ще браносва ли той полетата зад тебе?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Ще се облегнеш ли на него, защото силата му е голяма? Или ще повериш ли на него работата си?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Ще се довериш ли на него да ти прибере житото ти И да го събере в гумното ти?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Крилата на камилоптицата пляскат весело; Но крилата и перата й благи ли са?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Защото тя оставя яйцата си на земята И ги топли в пръстта,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

А забравя, че е възможно нога да ги смаже Или полски звяр да ги стъпче.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Носи се жестоко с малките си, като че не са нейни; Трудът й е напразно, защото не я е грижа за опасности:

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Понеже Бог я е лишил от мъдрост, И не я е обдарил с разум.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Когато стане да бяга Присмива се на коня и на ездача му.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Ти ли си дал сила на коня? Облякъл си врата му с трептяща грива?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Ти ли го правиш да скача като скакалец? Гордото му пръхтене е ужасно.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Копае с крак в долината, и се радва на силата си; Излиза срещу оръжията.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Присмива се на страха и не се бои. Нито се обръща назад от меча,

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Тула по страната му трещи, И лъскавото копие, и сулицата.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

С буйство и ярост той гълта земята; И при гласа на тръбата не вярва от радост.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Щом свири тръбата, той казва: Хо, хо! И от далеч подушва боя, Гърменето на военачалниците и викането.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Чрез твоята ли мъдрост лети на горе ястребът, И простира крилата си към юг?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

При твоята ли заповед се възвишава орелът, И при гнездото си по височините?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Живее по канарите, и там се помещава, По върховете на скалите, и по непроходимите места.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

От там си съзира плячка, Очите му я съглеждат от далеч.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

И пилетата му смучат кръв; И дето има трупове, там е той.