Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Tanrı'nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Tanrı'nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O'nun istediği yönde döner durur.

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı'nın şaşılası işlerini.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Tanrı'nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O'nunla birlikte yayabilir misin?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

“O'na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Konuşmak istediğim O'na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Her Şeye Gücü Yeten'e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Bu yüzden insanlar O'na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”