Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Ja, vid sådant förskräckes mitt hjärta, bävande spritter det upp.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Hören, hören huru hans röst ljuder vred, hören dånet som går ut ur hans mun.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Han sänder det åstad, så långt himmelen når, och sina ljungeldar bort till jordens ändar.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Efteråt ryter så dånet, när han dundrar med sin väldiga röst; och på ljungeldarna spar han ej, då hans röst låter höra sig.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Ja, underbart dundrar Gud med sin röst, stora ting gör han, utöver vad vi förstå.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Se, åt snön giver han bud: "Fall ned till jorden", så ock åt regnskuren, åt sitt regnflödes mäktiga skur.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Därmed fjättrar han alla människors händer, så att envar som han har skapat kan lära därav.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Då draga sig vilddjuren in i sina gömslen, och i sina kulor lägga de sig till ro.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Från Stjärngemaket kommer då storm och köld genom nordanhimmelens stjärnor;

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

med sin andedräkt sänder Gud frost, och de vida vattnen betvingas.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Skyarna lastar han ock med väta och sprider omkring sina ljungeldsmoln.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

De måste sväva än hit, än dit, alltefter hans rådslut och de uppdrag de få, vadhelst han ålägger dem på jordens krets.

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Än är det som tuktoris, än med hjälp åt hans jord, än är det med nåd som han låter dem komma.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Lyssna då härtill, du Job; stanna och betänk Guds under.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Förstår du på vad sätt Gud styr deras gång och låter ljungeldarna lysa fram ur sina moln?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Förstår du lagen för skyarnas jämvikt, den Allvises underbara verk?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Förstår du huru kläderna bliva dig så heta, när han låter jorden domna under sunnanvinden?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Kan du välva molnhimmelen så som han, så fast som en spegel av gjuten metall?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Lär oss då vad vi skola säga till honom; för vårt mörkers skull hava vi intet att lägga fram.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Ej må det bebådas honom att jag vill tala. Månne någon begär sitt eget fördärv?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Men synes icke redan skenet? Strålande visar han sig ju mellan skyarna, där vinden har gått fram och sopat dem undan.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

I guldglans kommer han från norden. Ja, Gud är höljd i fruktansvärt majestät;

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

den Allsmäktige kunna vi icke fatta, honom som är så stor i kraft, honom som ej kränker rätten, ej strängaste rättfärdighet.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Fördenskull frukta människorna honom; men de självkloka -- dem alla aktar han ej på.