Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Deraf förskräcker sig mitt hjerta, och bäfvar.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Hörer hans rösts skall, och det ljud som utaf hans mun går.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Han ser under alla himlar, och hans ljus skin uppå jordenes ändar.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Efter honom bullrar dundret, han dundrar med ett stort skall; och när hans dundrande hördt varder, kan man intet förhålla det.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Gud dundrar med sitt dunder grufveliga, och gör stor ting, och varder dock intet känd.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Han talar till snön, så är han straxt här på jordene, och till regnskuren, så är regnskuren der med magt.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Man förgömmer sig ibland alla menniskor, att folket skall känna hans verk.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Vilddjuret kryper uti skjul, och blifver i sitt rum.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Sunnanefter kommer väder, och nordanefter köld.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Af Guds anda kommer frost, och stort vatten, då han utgjuter.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

De tjocke skyar skilja sig, att klart skall varda, och igenom molnet utbrister hans ljus.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Han vänder skyarna hvart han vill, att de skola göra allt det han bjuder dem på jordenes krets;

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Ehvad det är öfver en slägt, eller öfver ett land, då man finner honom barmhertigan.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Akta deruppå, Job; statt och förnim Guds under.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Vetst du, när Gud låter detta komma öfver dem; och när han låter sina skyars ljus utgå?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Vetst du, huru skyarna utsprida sig; hvilka under de fullkomlige veta;

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Att din kläder varm äro, då landet är stilla af sunnanväder?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Ja, du utbreder icke skyarna med honom, hvilke starke äro, och anseende såsom en grund.

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Låt oss höra hvad vi skole säga honom; förty vi räcke icke intill honom för mörker.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Ho skall förtälja honom hvad jag talar? Om någor talar, han varder uppsluken.

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Nu ser man icke ljuset, som inom skyn lyser; men när vädret blås, göres det klart.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Ifrå nordan kommer guld, den förskräckelige Gudi till lof;

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Men den Allsmägtiga kunna de intet finna, den så stor är i magtene; ty han måste ingen räkenskap göra af sinom rätt och rättfärdigom sakom.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Derföre måste menniskorna frukta honom, och han fruktar inga visa.