Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

A esto me tiembla el corazón; se mueve fuera de su lugar.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Escucha el ruido de su voz; al sonido hueco que sale de su boca.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Él lo envía a través de todo el cielo, y su trueno llama hasta los confines de la tierra.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Después de esto suena una voz que truena la palabra de su poder; no retiene sus truenos; de su boca suena la voz.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Él hace maravillas, más de lo que se puede comprender; grandes cosas de las cuales no tenemos conocimiento;

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Porque dice a la nieve: Moja la tierra; Y a la tormenta de lluvia, baja.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Él pone fin a la obra de cada hombre, para que todos puedan ver su obra.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Entonces las bestias se meten en sus agujeros, y descansan.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Del sur sale el viento de tormenta y el frío del norte.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Por el aliento de Dios se hace hielo, y las anchas aguas se congelan.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

La nube espesa está cargada con una llama de trueno, y la nube emite su luz;

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Y va por este camino, dando la vuelta, girándose por su guía, para hacer lo que él ordene que se haga, en la superficie del mundo, la tierra de los hombres,

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Por corrección, o por su tierra, o por misericordia, las hará venir.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Escucha esto, oh Job, y guarda silencio en tu lugar; y toma nota de las maravillas hechas por Dios.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

¿Tienes conocimiento del orden de Dios de sus obras, cómo hace que se vea la luz de su nube?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

¿Tienes conocimiento como flotan las nubes, las maravillas de aquel que es perfecto en sabiduría?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Tú, cuya ropa es cálida, cuando la tierra está tranquila debido al viento del sur,

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

¿Harás, con él, los cielos suaves y fuertes como un espejo pulido?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Dejame claro lo que debemos decirle; No podemos poner nuestra causa ante él, debido a la oscuridad.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

¿Cómo puede él conocer mi deseo de hablar con él? ¿O algún hombre dijo alguna vez: ¿Puede la destrucción venir a mí?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Y ahora no se ve la luz, porque es oscura a causa de las nubes; Pero viene un viento que las aleja.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Una luz brillante sale del norte; La gloria de Dios es grandemente temible.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

No alcanzaremos al Todopoderoso; su fuerza y su juicio son grandes; Él está lleno de justicia, no haciendo nada malo.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Por esta causa los hombres van por temor a él; no tiene respeto por los sabios de corazón.