Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

A ESTO también se espanta mi corazón, y salta de su lugar.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Oid atentamente su voz terrible, y el sonido que sale de su boca.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Debajo de todos los cielos lo dirige, y su luz hasta los fines de la tierra.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Después de ella bramará el sonido, tronará él con la voz de su magnificencia; y aunque sea oída su voz, no los detiene.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Tronará Dios maravillosamente con su voz; él hace grandes cosas, que nosotros no entendemos.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Porque á la nieve dice: Desciende á la tierra; también á la llovizna, y á los aguaceros de su fortaleza.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Así hace retirarse á todo hombre, para que los hombres todos reconozcan su obra.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

La bestia se entrará en su escondrijo, y estaráse en sus moradas.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Del mediodía viene el torbellino, y el frío de los vientos del norte.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Por el soplo de Dios se da el hielo, y las anchas aguas son constreñidas.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Regando también llega á disipar la densa nube, y con su luz esparce la niebla.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Asimismo por sus designios se revuelven las nubes en derredor, para hacer sobre la haz del mundo, en la tierra, lo que él les mandara.

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Unas veces por azote, otras por causa de su tierra, otras por misericordia las hará parecer.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Escucha esto, Job; repósate, y considera las maravillas de Dios.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

¿Supiste tú cuándo Dios las ponía en concierto, y hacía levantar la luz de su nube?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

¿Has tú conocido las diferencias de las nubes, las maravillas del Perfecto en sabiduría?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

¿Por qué están calientes tus vestidos cuando se fija el [viento del] mediodía sobre la tierra?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

¿Extendiste tú con él los cielos, firmes como un espejo sólido?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Muéstranos qué le hemos de decir; [porque] nosotros no podemos componer [las ideas] á causa de las tinieblas.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

¿Será preciso contarle cuando yo hablaré? Por más que el hombre razone, quedará como abismado.

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

He aquí aún: no se puede mirar la luz esplendente en los cielos, luego que pasa el viento y los limpia,

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Viniendo de la parte del norte la dorada claridad. En Dios hay una majestad terrible.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

El [es] Todopoderoso, al cual no alcanzamos, grande en potencia; y en juicio y en multitud de justicia no afligirá.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Temerlo han por tanto los hombres: él no mira á los sabios de corazón.