Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Por lo cual también se estremece mi corazón y salta fuera de su lugar.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

¡Escuchen atentamente el trueno de su voz y el estruendo que sale de su boca!

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Suelta sus relámpagos por debajo de todo el cielo, que llegan hasta los confines de la tierra.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Tras ellos ruge su voz. Truena ʼEL con voz majestuosa, y aunque sea oída su voz, no los detiene.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

ʼEL truena con voz maravillosa y hace cosas que no podemos comprender.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

A la nieve dice: Cae a la tierra. También a la lluvia y al aguacero torrencial.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Así hace que todo hombre se retire, para que todos los hombres reconozcan su obra.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Las bestias se meten en lugar de descanso y permanecen en sus guaridas.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

De su cámara viene la tormenta y el frío de los vientos del norte.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Por el soplo de ʼEL se forma el hielo y se congelan las amplias aguas.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Carga de humedad la densa nube. Dispersa las nubes con sus relámpagos,

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

que giran según su designio para cumplir sus órdenes sobre la superficie de la tierra habitada.

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Las hace venir, unas veces como azote, otras, a favor de su tierra y otras por misericordia.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Oh Job, escucha esto. Detente y considera las maravillas de ʼEL.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

¿Sabes cuándo ʼEloah las establece y hace fulgurar la luz de su nube?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

¿Conoces tú el equilibrio de las nubes, las obras prodigiosas de Aquél que es perfecto en conocimiento?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

¿Por qué están calientes tus ropas cuando la tierra está tranquila a causa del viento del sur?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

¿Extendiste con Él la bóveda celeste, sólida como un espejo fundido?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Muéstranos qué le diremos. Porque no podemos ordenar nuestras ideas a causa de las tinieblas.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

¿Será necesario informarle lo que yo digo? ¿O debe un hombre desear que sea tragado?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Ciertamente no es posible mirar la luz oscurecida por las nubes, pero un viento pasa, y la despeja.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Del norte asoma un dorado resplandor. ¡En ʼEloha hay una asombrosa majestad!

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

¡ʼEL-Shadday, a Quien no alcanzamos! Exaltado en poder, Él no hará violencia a la equidad. Es abundante en justicia.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Por tanto, los hombres le temen. Él no estima a alguno que cree en su corazón ser sabio.