Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

И от сих возмятеся сердце мое и отторжеся от места своего.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Послушай слуха во гневе ярости Господни, и поучение изо уст Его изыдет.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Под всем небом началство его, и свет его на крилу земли.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Вслед его возопиет гласом, возгремит гласом величия Своего, и не изменит их, яко услышит глас Его.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Возгремит Крепкий гласом Своим дивная: сотвори бо велия, ихже не ведахом.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Повелеваяй снегу: буди на земли, и буря дождя, и буря дождев могутства Его.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

В руце всякаго человека знаменает, да познает всяк человек свою немощь.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Внидоша же зверие под кров и умолкоша на ложи.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Из хранилищ внутренних находят болезни, и от внешних стран студень.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

И от дыхания Крепка даст лед: управляет же воду, якоже хощет,

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

и избранное устрояет облак: разженет облак свет Его,

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

и Сам окрестная превратит, якоже хощет, в дела их: вся, елика заповесть им, сия чиноположена суть от Него на земли,

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

аще в наказание, аще на землю свою, аще на милость обрящет и.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Внуши сия, Иове: стани учайся силе Господни.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Вемы, яко Господь положи дела Своя, свет сотворив из тмы.

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Весть же различие облаков и велия падения злых.

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Твоя же одежда тепла, почивает же на земли от юга.

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Утверждения с Ним в древности, крепка якоже видение слития.

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Чесо ради, научи мя, что речем Ему? И престанем многа глаголюще.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Еда книга, или книгочиа ми предстоит? Да стоящь сотворю человеку молчати.

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Не всем же видимь свет: светлый есть в древностех, якоже еже от него на облацех.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

От севера облацы златозарни: в сих велия слава и честь Вседержителева.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

И не обретаем иного подобна крепости Его: иже судит праведно, мниши ли, яко не слышит Той?

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Темже убоятся Его человецы: убоятся же Его и премудрии сердцем.