Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Disto também o meu coração treme, e salta de seu lugar.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Ouvi atentamente o estrondo de sua voz, e o som que sai de sua boca,

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Ao qual envia por debaixo de todos os céus; e sua luz até os confins da terra.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Depois disso brama com estrondo; troveja com sua majestosa voz; e ele não retém [seus relâmpagos] quando sua voz é ouvida.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Deus troveja maravilhosamente com sua voz; ele faz coisas tão grandes que nós não compreendemos.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Pois ele diz à neve: Cai sobre à terra; Como também à chuva: Sê chuva forte.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Ele sela as mãos de todo ser humano, para que todas as pessoas conheçam sua obra.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

E os animais selvagens entram nos esconderijos, e ficam em suas tocas.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Da recâmara vem o redemoinho, e dos [ventos] que espalham [vem] o frio.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Pelo sopro de Deus se dá o gelo, e as largas águas se congelam.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Ele também carrega de umidade as espessas nuvens, [e] por entre as nuvens ele espalha seu relâmpago.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Então elas se movem ao redor segundo sua condução, para que façam quanto ele lhes manda sobre a superfície do mundo, na terra;

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Seja que ou por vara de castigo, ou para sua terra, ou por bondade as faça vir.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Escuta isto, Jó; fica parado, e considera as maravilhas de Deus.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Por acaso sabes tu quando Deus dá ordem a elas, e faz brilhar o relâmpago de sua nuvem?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Conheces tu os equilíbrios das nuvens, as maravilhas daquele que é perfeito no conhecimento?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Tu, cujas vestes se aquecem quando a terra se aquieta por causa do [vento] sul,

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

acaso podes estender com ele os céus, que estão firmes como um espelho fundido?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Ensina-nos o que devemos dizer a ele; [pois discurso] nenhum podemos propor, por causa das [nossas] trevas.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Seria contado a ele o que eu haveria de falar? Por acaso alguém falaria para ser devorado?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

E agora não se pode olhar para o sol, quando brilha nos céus, quando o vento passa e os limpa.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Do norte vem o esplendor dourado; em Deus há majestade temível.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Não podemos alcançar ao Todo-Poderoso; ele é grande em poder; porém ele a ninguém oprime [em] juízo e grandeza de justiça.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Por isso as pessoas o temem; ele não dá atenção aos que [se acham] sábios de coração.