Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Sobre isto também treme o meu coração, e salta do seu lugar.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Atentamente ouvi o movimento da sua voz, e o sonido que sai da sua boca.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Ele o envia por debaixo de todos os céus, e a sua luz até aos confins da terra.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Depois disto brama com grande voz, troveja com a sua alta voz; e, ouvida a sua voz, não tarda com estas coisas.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Com a sua voz troveja Deus maravilhosamente: faz grandes coisas, e nós as não compreendemos.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Porque à neve diz: Está sobre a terra: como também ao aguaceiro e à sua forte chuva.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Ele sela as mãos de todo o homem, para que conheça todos os homens de sua obra.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

E as bestas entram nos seus esconderijos e ficam nas suas cavernas.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Da recâmara sai o pé de vento, e dos ventos dispersivos o frio.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Pelo assopro de Deus se dá a geada, e as largas águas se endurecem.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Também com a umidade carrega as grossas nuvens, e esparge a nuvem da sua luz.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Então elas, segundo o seu prudente conselho, se tornam pelas esferas, para que façam tudo quanto lhes ordena sobre a superfície do mundo habitável,

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Seja que por vara, ou para a sua terra, ou por beneficência as faça vir.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

A isto, ó Job, inclina os teus ouvidos: põe-te em pé, e considera as maravilhas de Deus.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Porventura sabes tu quando Deus considera nelas, e faz resplandecer a lua da sua nuvem?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Tens tu notícia do equilíbrio das grossas nuvens e das maravilhas de aquele que é perfeito nos conhecimentos,

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Ou de como os teus vestidos aquecem, quando do sul há calma sobre a terra?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Ou estendeste com ele os céus, que estão firmes como espelho fundido?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Ensina-nos o que lhe diremos; porque nós nada poderemos pôr em boa ordem, por causa das trevas.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Ou ser-lhe-ia contado, quando eu assim falasse? dir-lhe-á alguém isso? pois será devorado.

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

E agora se não pode olhar para o sol, quando resplandece nos céus; passando e purificando-os o vento.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

O esplendor de ouro vem do norte: pois em Deus há uma tremenda magestade.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Ao Todo-poderoso não podemos alcançar; grande é em potência; porém a ninguém oprime em juízo e grandeza de justiça.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Por isso o temem os homens: ele não respeita aos sábios de coração.