Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

[Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.