Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

これがためにわが心もまたわななき、その所からとび離れる。

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

聞け、神の声のとどろきを、またその口から出るささやきを。

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

彼はこれを天が下に放ち、その光を地のすみずみまで至らせられる。

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

その後、声とどろき、彼はそのいかめしい声をもって鳴り渡られる。その声の聞える時、彼はいなずまを引きとめられない。

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

神はその驚くべき声をもって鳴り渡り、われわれの悟りえない大いなる事を行われる。

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

彼は雪に向かって『地に降れ』と命じ、夕立ちおよび雨に向かって『強く降れ』と命じられる。

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

彼はすべての人の手を封じられる。これはすべての人にみわざを知らせるためである。

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

その時、獣は穴に入り、そのほらにとどまる。

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

つむじ風はそのへやから、寒さは北風から来る。

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

神のいぶきによって氷が張り、広々とした水は凍る。

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

彼は濃い雲に水気を負わせ、雲はそのいなずまを散らす。

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

これは彼の導きによってめぐる。彼の命じるところをことごとく世界のおもてに行うためである。

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

神がこれらをこさせるのは、懲しめのため、あるいはその地のため、あるいはいつくしみのためである。

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

ヨブよ、これを聞け、立って神のくすしきみわざを考えよ。

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

あなたは知っているか、神がいかにこれらに命じて、その雲の光を輝かされるかを。

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

あなたは知っているか、雲のつりあいと、知識の全き者のくすしきみわざを。

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

南風によって地が穏やかになる時、あなたの着物が熱くなることを。

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

あなたは鋳た鏡のように堅い大空を、彼のように張ることができるか。

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

われわれが彼に言うべき事をわれわれに教えよ、われわれは暗くて、言葉をつらねることはできない。

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

わたしは語ることがあると彼に告げることができようか、人は滅ぼされることを望むであろうか。

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

光が空に輝いているとき、風過ぎて空を清めると、人々はその光を見ることができない。

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

北から黄金のような輝きがでてくる。神には恐るべき威光がある。

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

全能者はわれわれはこれを見いだすことができない。彼は力と公義とにすぐれ、正義に満ちて、これを曲げることはない。

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

それゆえ、人々は彼を恐れる。彼はみずから賢いと思う者を顧みられない」。