Jobi 37
1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.
之がためにわが心わななき その處を動き離る
2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!
神の聲の響およびその口より出る轟聲を善く聽け
3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.
これを天が下に放ち またその電光を地の極にまで至らせたまふ
4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.
その後聲ありて打響き 彼威光の聲を放ちて鳴わたりたまふ その御聲聞えしむるに當りては電光を押へおきたまはず
5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.
神奇しくも御聲を放ちて鳴わたり 我儕の知ざる大なる事を行ひたまふ
6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.
かれ雪にむかひて地に降れと命じたまふ 雨すなはちその權能の大雨にも亦しかり
7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.
斯かれ一切の人の手を封じたまふ 是すべての人にその御工作を知しめんがためなり
8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.
また獸は穴にいりてその洞に居る
9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.
南方の密室より暴風きたり 北より寒氣きたる
10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.
神の氣吹によりて氷いできたり 水の寛狹くせらる
11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.
かれ水をもて雲に搭載せまた電光の雲を遠く散したまふ
12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.
是は神の導引によりて週る 是は彼の命ずるところを盡く世界の表面に爲んがためなり
13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.
その之を來らせたまふは或は懲罰のため あるひはその地のため 或は恩惠のためなり
14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!
ヨブよ是を聽け 立ちて神の奇妙き工作を考がへよ
15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?
神いかに是等に命を傳へその雲の光明をして輝やかせたまふか汝これを知るや
16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?
なんぢ雲の平衡知識の全たき者の奇妙き工作を知るや
17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?
南風によりて地の穩かになる時なんぢの衣服は熱くなるなり
18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?
なんぢ彼とともに彼の堅くして鑄たる鏡のごとくなる蒼穹を張ることを能せんや
19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.
われらが彼に言ふべき事を我らに敎へよ 我らは暗昧して言詞を列ぬること能はざるなり
20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.
われ語ることありと彼に告ぐべけんや 人あに滅ぼさるることを望まんや
21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.
人いまは雲霄に輝やく光明を見ること能はず 然れど風きたりて之を吹清む
22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.
北より黄金いできたる 神には畏るべき威光あり
23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.
全能者はわれら測りきはむることを得ず 彼は能おほいなる者にいまし審判をも公義をも抂たまはざるなり
24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.
この故に人々かれを畏る 彼はみづから心に有智とする者をかへりみたまはざるなり
