Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Des entsetzt sich mein Herz und bebt.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

O höret doch, wie der Donner zürnt, und was für Gespräch von seinem Munde ausgeht!

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Er läßt ihn hinfahren unter allen Himmeln, und sein Blitz scheint auf die Enden der Erde.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Ihm nach brüllt der Donner, und er donnert mit seinem großen Schall; und wenn sein Donner gehört wird, kann man's nicht aufhalten.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Gott donnert mit seinem Donner wunderbar und tut große Dinge und wird doch nicht erkannt.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Er spricht zum Schnee, so ist er bald auf Erden, und zum Platzregen, so ist der Platzregen da mit Macht.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Aller Menschen Hand hält er verschlossen, daß die Leute lernen, was er tun kann.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Das wilde Tier geht in seine Höhle und bleibt an seinem Ort.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Von Mittag her kommt Wetter und von Mitternacht Kälte.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Vom Odem Gottes kommt Frost, und große Wasser ziehen sich eng zusammen.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Die Wolken beschwert er mit Wasser, und durch das Gewölk bricht sein Licht.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Er kehrt die Wolken, wo er hin will, daß sie schaffen alles, was er ihnen gebeut, auf dem Erdboden:

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

es sei zur Züchtigung über ein Land oder zur Gnade, läßt er sie kommen.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Da merke auf, Hiob, stehe und vernimm die Wunder Gottes!

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Weißt du wie Gott solches über sie bringt und wie er das Licht aus seinen Wolken läßt hervorbrechen?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Weißt du wie sich die Wolken ausstreuen, die Wunder des, der vollkommen ist an Wissen?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Du, des Kleider warm sind, wenn das Land still ist vom Mittagswinde,

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

ja, du wirst mit ihm den Himmel ausbreiten, der fest ist wie ein gegossener Spiegel.

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Zeige uns, was wir ihm sagen sollen; denn wir können nichts vorbringen vor Finsternis.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Wer wird ihm erzählen, daß ich wolle reden? So jemand redet, der wird verschlungen.

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Jetzt sieht man das Licht nicht, das am Himmel hell leuchtet; wenn aber der Wind weht, so wird's klar.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Von Mitternacht kommt Gold; um Gott her ist schrecklicher Glanz.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Den Allmächtigen aber können wir nicht finden, der so groß ist von Kraft; das Recht und eine gute Sache beugt er nicht.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Darum müssen ihn fürchten die Leute; und er sieht keinen an, wie weise sie sind.