Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Oui, à ce bruit mon cœur s'épouvante, il s'ébranle et se déplace.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Ecoutez! écoutez le roulement de sa voix, et le murmure qui sort de sa bouche!

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Il lui fait parcourir tout le ciel, et Il lance l'éclair jusqu'à l'horizon de la terre.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Aussitôt sa voix mugit, Il tonne de sa voix de majesté, et ne retient plus sa foudre,

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Dieu par sa voix produit la merveille du tonnerre; Il fait des choses grandes que nous ne comprenons point.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Il dit à la neige: Tombe sur la terre! la pluie et les torrents de pluie attestent sa puissance.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Il engourdit les mains de tous les hommes, afin que tous les humains qui sont ses créatures, reconnaissent ce qu'il est.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Alors les bêtes sauvages gagnent leurs tanières, et sommeillent dans leurs cavernes.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

La tempête sort de sa prison, et les vents impétueux amènent la froidure.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Au souffle de Dieu la glace est formée, et les ondes dilatées se condensent;

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

d'humidité Il charge aussi la nue; Il épand les nuages porteurs de ses feux,

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

qui tournoient en tout sens, sous sa conduite, pour exécuter tout ce qu'il leur commande, sur la surface du disque de la terre;

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

tantôt pour punir, si sa terre est coupable, tantôt pour bénir, Il les fait arriver.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

O Job, prête l'oreille à ces choses! continue à étudier les miracles de Dieu!

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

En sais-tu les causes, quand Dieu les fait paraître, et qu'il fait resplendir le feu de sa nuée?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Comprends-tu le balancement des nues, merveille du Dieu parfaitement sage,

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

la chaleur que prennent tes vêtements, quand la terre reçoit du midi un air qui accable?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Etendras-tu, comme Lui, le firmament, lui donnant la solidité d'un miroir de fonte?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Apprends-nous ce qu'il nous faut Lui dire? Ah! les ténèbres où nous sommes, nous mettent hors d'état de Lui rien proposer!…

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Mes discours lui seront-ils rapportés?… Mais désira-t-on jamais d'être anéanti?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Aussi bien l'on ne regarde point fixement le soleil, quand il brille dans les airs, et qu'un vent passe, et lui rend sa pureté.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Du Septentrion l'on peut bien tirer l'or, mais Dieu oppose un éclat formidable.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Jusqu'au Tout-puissant nous ne saurions pénétrer! Il est éminent par la force et par l'équité, et par une souveraine justice; Il ne rend aucun compte.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Craignez-le donc, ô hommes; Il n'accorde ses regards à aucun des sages.