Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Ces réflexions ont troublé mon cœur, et il s'est écoulé hors de son enveloppe.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Ecoute les accents de la colère du Seigneur; songe à tout ce qui sortira de sa bouche.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Il règne sur tout ce que le ciel recouvre, et sa lumière s'étend sur les ailes de la terre.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Des voix s'élèveront derrière lui, elles se récrieront avec insolence; elles ne changeront pas ceux qui le servent, parce qu'ils l'auront compris.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Le Tout-Puissant fera retentir son tonnerre; il proclamera ses merveilles; car il a fait de grandes choses qui nous sont inconnues.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Il commande à la neige de tomber sur les champs; il règle l'hiver, la pluie, les tempêtes et les inondations qui signalent sa puissance.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Il appose son scel sur la main de l'homme, afin que chacun connaisse sa propre faiblesse.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Les bêtes fauves sont entrées en l'asile de l'homme; elles se sont reposées sur sa couche.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Les douleurs envahissent ses chambres les plus retirées; elles naissent au plus profond de son âme.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Le Tout-Puissant de son souffle répand la froidure; il dispose de l'eau comme il lui plaît.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

La nuée enveloppe aussi son élu, mais sa lumière la dissipe.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Et lui-même contourne selon sa volonté le cercle des travaux humains. Tout ce qu'il leur a prescrit,

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Tout ce qu'il a réglé sur la terre le manifestera, et les champs, et les plantes, et sa miséricorde.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Recueille tout ce que j'ai dit, Job; contiens-toi, et ne perds pas de vue la puissance du Seigneur.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Nous savons que Dieu, avant de créer les êtres, a séparé la lumière des ténèbres.

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Il prévoit la dispersion des nuages et la chute des méchants.

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Ta robe te tient chaud: c'est qu'il fait régner le calme sur la terre.

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

S'il te protège, tu consolideras ce qui tombe de vétusté; les choses les plus fortes, sans lui, sont comme la vision de l'onde qui s'écoule.

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

C'est pourquoi, apprends-le-moi, que lui dirons-nous? Cessons nos longs discours.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Est-ce qu'il n'y a pas le livre ou bien le scribe, afin qu'étant homme je sache garder le silence?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

La lumière n'est pas visible pour tous; la lèpre blanche s'attache aux vieux édifices, semblable à la faible lueur que Dieu répand sur les nuées.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

L'aquilon amène des nuages éclatants comme l'or; ils ont la splendeur et la gloire

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Du Tout-Puissant, et nous ne connaissons aucun vent qui lui soit semblable pour la force. Le souverain juge des choses justes croit-il devoir lui prêter la moindre attention?

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Aussi les hommes craindront Dieu; les sages en leur cœur auront crainte devant lui.