Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

A ce spectacle, mon cœur est tout tremblant, il bondit hors de sa place.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Ecoutez, écoutez le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Il lui donne libre carrière sous l'immensité des cieux, et son éclair brille jusqu'aux extrémités de la terre.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Puis éclate un rugissement, il tonne de sa voix majestueuse; il ne retient plus les éclairs, quand on entend sa voix;

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Dieu tonne de sa voix, d'une manière merveilleuse. Il fait de grandes choses que nous ne comprenons pas.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Il dit à la neige: « Tombe sur la terre; » il commande aux ondées et aux pluies torrentielles.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Il met un sceau sur la main de tous les hommes, afin que tout mortel reconnaisse son Créateur.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Alors l'animal sauvage rentre dans son repaire, et demeure dans sa tanière.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

L'ouragan sort de ses retraites cachées, l'aquilon amène les frimas.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Au souffle de Dieu se forme la glace, et la masse des eaux est emprisonnée.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Il charge de vapeurs les nuages, il disperse ses nuées lumineuses.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

On les voit, selon ses décrets, errer en tous sens, pour exécuter tout ce qu'il leur commande, sur la face de la terre habitée.

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

C'est tantôt pour le châtiment de sa terre, et tantôt en signe de faveur qu'il les envoie.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Job, sois attentif à ces choses; arrête-toi, et considère les merveilles de Dieu.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Sais-tu comment il les opère, et fait briller l'éclair dans la nue?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Comprends-tu le balancement des nuages, les merveilles de celui dont la science est parfaite,

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

toi dont les vêtements sont chauds, quand la terre se repose au souffle du midi?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Peux-tu, comme lui, étendre les nuées, et les rendre solides comme un miroir d'airain?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Fais-nous connaître ce que nous devons lui dire: nous ne saurions lui parler, ignorants que nous sommes.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Ah! qu'on ne lui rapporte pas mes discours! Un homme a-t-il jamais dit qu'il désirait sa perte?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

On ne peut voir maintenant la lumière du soleil, qui luit derrière les nuages; qu'un vent passe, il les dissipe.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

L'or vient du septentrion; mais Dieu, que sa majesté est redoutable!

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Le Tout-Puissant, nous ne pouvons l'atteindre: il est grand en force, et en droit, et en justice, il ne répond à personne!

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Que les hommes donc le révèrent! Il ne regarde pas ceux qui se croient sages.