Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

« Oui, à cela mon cœur tremble, et est déplacé de sa place.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Écoutez, oh, écoutez le bruit de sa voix, le son qui sort de sa bouche.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Il l'envoie sous tout le ciel, et sa foudre jusqu'aux extrémités de la terre.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Après cela, une voix rugit. Il tonne de la voix de sa majesté. Il ne retient rien quand sa voix est entendue.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Dieu fait retentir sa voix d'une manière merveilleuse. Il fait de grandes choses, que nous ne pouvons pas comprendre.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Car il dit à la neige: « Tombe sur la terre ». comme pour l'averse de pluie, et aux averses de sa pluie puissante.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Il scelle la main de chaque homme, afin que tous les hommes qu'il a créés la connaissent.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Puis les animaux se mettent à l'abri, et restent dans leur tanière.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

De sa chambre sort la tempête, et du froid venant du nord.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Par le souffle de Dieu, la glace est donnée, et la largeur des eaux est gelée.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Oui, il charge d'humidité l'épais nuage. Il répand à l'étranger le nuage de sa foudre.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Elle est retournée par ses conseils, pour qu'ils fassent tout ce qu'il leur ordonne sur la surface du monde habitable,

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

que ce soit pour la correction, ou pour son pays, ou par bonté d'âme, qu'il la fait venir.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

« Écoute ceci, Job. Arrêtez-vous, et considérez les merveilles de Dieu.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Savez-vous comment Dieu les contrôle? et fait briller les éclairs de sa nuée?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Connaissez-vous le fonctionnement des nuages, les merveilles de celui qui est parfait dans la connaissance?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Toi dont les vêtements sont chauds quand la terre est immobile à cause du vent du sud?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Pouvez-vous, avec lui, déployer le ciel, qui est aussi solide qu'un miroir en métal moulé?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Apprends-nous ce que nous allons lui dire, car nous ne pouvons pas défendre notre cause à cause de l'obscurité.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Lui dira-t-on que je veux parler? Ou un homme devrait-il souhaiter être englouti?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Maintenant, les hommes ne voient pas la lumière qui brille dans les cieux, mais le vent passe, et les dégage.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Du nord vient la splendeur de l'or. Avec Dieu, la majesté est impressionnante.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Nous ne pouvons pas atteindre le Tout-Puissant. Il est exalté par le pouvoir. Dans la justice et la grande droiture, il n'opprimera pas.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

C'est pourquoi les hommes le révèrent. Il ne considère pas ceux qui sont sages de cœur. »