Jobi 37
1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.
At this my heart trembleth, and is moved out of its place.
2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!
Hear ye attentively the terror of his voice, and the sound that cometh out of his mouth.
3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.
He beholdeth under all the heavens, and his light is upon the ends of the earth.
4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.
After it a noise shall roar, he shall thunder with the voice of his majesty, and shall not be found out, when his voice shall be heard.
5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.
God shall thunder wonderfully with his voice, he that doth great and unsearchable things.
6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.
He commandeth the snow to go down upon the earth, and the winter rain, and the shower of his strength.
7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.
He sealeth up the hand of all men, that every one may know his works.
8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.
Then the beast shall go into his covert, and shall abide in his den.
9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.
Out of the inner parts shall a tempest come, and cold out of the north.
10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.
When God bloweth there cometh frost, and again the waters are poured out abundantly.
11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.
Corn desireth clouds, and the clouds spread their light:
12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.
Which go round about, whithersoever the will of him that governeth them shall lead them, to whatsoever he shall command them upon the face of the whole earth:
13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.
Whether in one tribe, or in his own land, or in what place soever of his mercy he shall command them to be found.
14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!
Hearken to these things, Job: Stand, and consider the wondrous works of God.
15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?
Dost thou know when God commanded the rains, to shew his light of his clouds?
16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?
Knowest thou the great paths of the clouds, and the perfect knowledges?
17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?
Are not thy garments hot, when the south wind blows upon the earth?
18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?
Thou perhaps hast made the heavens with him, which are most strong, as if they were of molten brass.
19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.
Shew us what we may say to him: for we are wrapped up in darkness.
20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.
Who shall tell him the things I speak? even if a man shall speak, he shall be swallowed up.
21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.
But now they see not the light: the air on a sudden shall be thickened into clouds, and the wind shall pass and drive them away.
22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.
Cold cometh out of the north, and to God praise with fear.
23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.
We cannot find him worthily: he is great in strength, and in judgment, and in justice, and he is ineffable.
24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.
Therefore men shall fear him, and all that seem to themselves to be wise, shall not dare to behold him.
