Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!