Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

因此我心戰兢， 從原處移動。

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

聽啊，上帝轟轟的聲音 是他口中所發的響聲。

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

他發響聲震遍天下， 發電光閃到地極。

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

隨後人聽見有雷聲轟轟，大發威嚴， 雷電接連不斷。

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

上帝發出奇妙的雷聲； 他行大事，我們不能測透。

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

他對雪說：要降在地上； 對大雨和暴雨也是這樣說。

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

他封住各人的手， 叫所造的萬人都曉得他的作為。

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

百獸進入穴中， 臥在洞內。

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

暴風出於南宮； 寒冷出於北方。

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

上帝噓氣成冰； 寬闊之水也都凝結。

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

他使密雲盛滿水氣， 布散電光之雲；

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

這雲是藉他的指引游行旋轉， 得以在全地面上行他一切所吩咐的，

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

或為責罰，或為潤地， 或為施行慈愛。

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

約伯啊，你要留心聽， 要站立思想上帝奇妙的作為。

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

上帝如何吩咐這些， 如何使雲中的電光照耀，你知道嗎？

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

雲彩如何浮於空中， 那知識全備者奇妙的作為，你知道嗎？

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

南風使地寂靜， 你的衣服就如火熱，你知道嗎？

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

你豈能與上帝同鋪穹蒼嗎？ 這穹蒼堅硬，如同鑄成的鏡子。

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

我們愚昧不能陳說； 請你指教我們該對他說甚麼話。

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

人豈可說：我願與他說話？ 豈有人自願滅亡嗎？

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

現在有雲遮蔽，人不得見穹蒼的光亮； 但風吹過，天又發晴。

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

金光出於北方， 在上帝那裏有可怕的威嚴。

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

論到全能者，我們不能測度； 他大有能力，有公平和大義， 必不苦待人。

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

所以，人敬畏他； 凡自以為心中有智慧的人，他都不顧念。