Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

He dongah ka lungbuei lakueng tih a hmuen lamloh cungpet.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

A ol dongkah khoponah te hnatun hnatun. A ka lamloh caitawknah thoeng.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Vaan boeih hmuiah a hlah tih a vangnah loh diklai hmoi duela pawk.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

A hnukkah a kawk ol khaw a hoemdamnah ol neh hum tih a ol a yaak vaengah rhaek uelh sak boeh.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Pathen loh a ol neh khobaerhambae a saii khungdaeng tih hum dae m'ming uh moenih.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Vuelsong neh khotlan khonal te, 'Diklai ah om saeh,’ a ti vaengah khotlan khonal khaw a sarhi tak.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Amah kutngo hlang boeih ming sak ham hlang boeih kah kut te rhodaek a soei pah.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Te vaengah mulhing khaw a khui la kun tih a khuisaek ah kho a sak.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Cangpalam te imkhui lamloh, khosik te tlangpuei lamloh ha thoeng.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Pathen kah hiil lamloh rhaelnu khaw a khueh tih tui daang mangdaeng mangtok la om.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Khomai te cingtui loh a rhih sak tih cingmai loh amah kah vangnah te a taekyak.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Te khaw diklai kah lunglai hman ah a uen boeih te saii hamla a niing, a niing dongah kuluk la a hil.

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Te te caitueng lam khaw, a khohmuen ham khaw, sitlohnah ham khaw a thoeng sak.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Job, he he hnakaeng lah. Pai lamtah Pathen kah khobaerhambae he yakming lah.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Te rhoek soah Pathen loh a khueh tih a cingmai kah vangnah a sae te na ming a?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Poeknah rhuemtuet, mangvawt khomai a haainah te na ming a?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Tuithim loh khohmuen a mong sak vaengah na himbai te aka bae sak,

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Hmaidan a hlawn bangla khomong a thah la amah taengah na nulh thai aya?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Amah taengah metla n'thui ham khaw kaimih tueng lah. Hmaisuep hmai ah n'tawn uh thai pawt oe.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Hlang loh a dolh hamla thui cakhaw ka thui bangla amah taengah a tae pa aya?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Tahae ah khaw vangnah a hmuh uh moenih. A aa te khohli loh a yawn tih a caihcil hnukkah khomong dongah tueng.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Tlangpuei lamkah sui te mueithennah rhih om Pathen taengla pawk.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Tlungthang te thadueng a len dongah a tiktamnah m'hmuh lek moenih. Duengnah khaw a cungkuem dongah hlang a phaep moenih.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Hlang rhoek loh amah te a rhih uh tangloeng dongah lungbuei aka cueih rhoek takuem khaw a sawt moenih,” a ti.