Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

Да! Поради това сърцето ми трепери И се измества от мястото си.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Слушайте внимателно гърма на гласа Му, И шума, който излиза из устата Му.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Праща го под цялото небе И светкавицата Си до краищата на земята;

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

След нея рече глас, Гърми с гласа на величието Си, И не ги възпира щом се чуе гласа Му.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Бог гърми чудно с гласа Си, Върши велики дела, които не можем да разбираме;

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Защото казва на снега: Вали на земята, - Също и на проливния дъжд и на поройните Си дъждове;

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Запечатва ръката на всеки човек, Така щото всичките човеци, които е направил, да разбират силата Му.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Тогава зверовете влизат в скривалищата И остават в рововете си.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

От помещението си иде бурята, И студът от ветровете що разпръскват облаците.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Чрез духане от Бога се дава лед, И широките води замръзват;

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Тоже гъстия облак Той натоварва с влага, Простира на широко светкавичния Си облак,

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Които според Неговото наставление се носят наоколо За да правят всичко що им заповядва По лицето на земното кълбо.

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Било, че за наказание, или за земята Си, Или за милост, ги докарва.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Слушай това, Иове, Застани та размисли върху чудесните Божии дела.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Разбираш ли как им налага Бог волята Си. И прави светкавицата да свети от облака Му?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Разбираш ли как облаците увисват, Чудесните дела на Съвършения в знание?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Ти, чиито дрехи стават топли, Когато земята е в затишие, поради южния вятър,

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

Можеш ли като Него да разпростреш небето, Което, като леяно огледало е здраво?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Научи ни що да Му кажем, Защото поради невежество ние не можем да наредим думите си

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Ще Му се извести ли, че желая да говоря, Като зная че, ако продума човек непременно ще бъде погълнат?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

И сега човеците не могат да погледнат на светлината, Когато блещи на небето, като е заминал вятърът и го е очистил,

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Та е дошло златозарно сияние от север; А как ще погледнат на Бога, у Когото е страшна слава!

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Всемогъщ е, не можем да Го проумеем, превъзходен е в сила; А правосъдието и преизобилната правда Той няма да отврати.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Затова Му се боят човеците; Той не зачита никого от високоумните.