Jobi 36

1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:

Још говори Елијуј и рече:

2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.

Потрпи ме мало, и показаћу ти, јер још има шта бих говорио за Бога.

3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.

Почећу издалека беседу своју, и показаћу да је Творац мој праведан.

4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.

Доиста, неће бити лажне речи моје, код тебе је који право мисли.

5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.

Гле, Бог је силан, али никога не одбацује, силан је снагом срчаном.

6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.

Не да живети безбожнику, а невољницима чини правду.

7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.

Не одвраћа од праведника очију својих, него још с царевима на престо посађује их на век, те се узвишују.

8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,

Ако ли су оковани у пута и свезани ужима невољничким,

9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.

Тада им напомиње дела њихова и безакоња њихова како су силна.

10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.

И отвара Му ухо да би се поправили, и говори им да се врате од безакоња.

11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;

Ако послушају и стану им служити, довршују дане своје у добру и године своје у радости.

12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.

Ако ли не послушају, гину од мача и умиру с безумља.

13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,

А који су лицемерног срца, навлаче гнев и не вичу кад их повеже;

14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.

Умире у младости душа њихова и живот њихов међу курвама.

15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.

Избавља невољника из невоље његове и отвара му ухо у муци.

16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.

Тако би и тебе извео из тескобе на пространо место, где ништа не досађује, и мирни сто твој био би пун претилине.

17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.

Али си заслужио суд безбожнички; и суд и правда снађе те.

18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.

Доиста, гнев је на теби; гледај да те не одбаци у карању, те те велики откуп неће избавити.

19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?

Хоће ли гледати на твоје богатство? Неће ни на злато ни на какву силу блага твог.

20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.

Не уздиши за ноћу у коју народи одлазе на своје место.

21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.

Чувај се да не погледаш на таштину и волиш на њу него невољу.

22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?

Гле, Бог је највиши својом силом, ко је учитељ као Он?

23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?

Ко Му је одредио пут Његов? Или ко ће Му рећи: Чиниш неправо?

24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;

Опомињи се да величаш дела Његова, која гледају људи.

25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.

Сви људи виде их, сваки их гледа из далека.

26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.

Гле, Бог је велик, и не можемо Га познати, број година Његових не може се докучити.

27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,

Јер Он стеже капље водене, које лију дажд из облака Његових;

28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.

Кад теку облаци, капљу на мноштво људско.

29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?

И ко би разумео простор облацима и грмљаву у шатору његовом?

30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.

Како простире над њим светлост своју, и дубине морске покрива?

31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.

Тиме суди народима, даје хране изобила.

32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.

Рукама заклања светлост, и наређује кога да срете,

33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.

Јављајући према њему добру вољу своју, и према стоци и према роду земаљском.