Jobi 36

1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:

Još govori Elijuj i reèe:

2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.

Potrpi me malo, i pokazaæu ti, jer još ima što bih govorio za Boga.

3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.

Poèeæu izdaleka besjedu svoju, i pokazaæu da je tvorac moj pravedan.

4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.

Doista, neæe biti lažne rijeèi moje, kod tebe je koji pravo misli.

5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.

Gle, Bog je silan, ali nikoga ne odbacuje, silan je snagom srèanom.

6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.

Ne da živjeti bezbožniku, a nevoljnicima èini pravdu.

7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.

Ne odvraæa od pravednika oèiju svojih, nego još s carevima na prijesto posaðuje ih navijek, te se uzvišuju.

8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,

Ako li su okovani u puta i svezani užima nevoljnièkim,

9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.

Tada im napominje djela njihova i bezakonja njihova kako su silna.

10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.

I otvora im uho da bi se popravili, i govori im da se vrate od bezakonja.

11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;

Ako poslušaju i stanu mu služiti, dovršuju dane svoje u dobru i godine svoje u radosti.

12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.

Ako li ne poslušaju, ginu od maèa i umiru s bezumlja.

13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,

A koji su licemjerna srca, navlaèe gnjev i ne vièu kad ih poveže;

14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.

Umire u mladosti duša njihova i život njihov meðu kurvama.

15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.

Izbavlja nevoljnika iz nevolje njegove i otvora mu uho u muci.

16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.

Tako bi i tebe izveo iz tjeskobe na prostrano mjesto, gdje ništa ne dosaðuje, i mirni sto tvoj bio bi pun pretiline.

17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.

Ali si zaslužio sud bezbožnièki; i sud i pravda snaðe te.

18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.

Doista, gnjev je na tebi; gledaj da te ne odbaci u karanju, te te veliki otkup neæe izbaviti.

19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?

Hoæe li gledati na tvoje bogatstvo? neæe ni na zlato ni na kaku silu blaga tvojega.

20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.

Ne uzdiši za noæu u koju narodi odlaze na svoje mjesto.

21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.

Èuvaj se da ne pogledaš na taštinu i voliš nju nego nevolju.

22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?

Gle, Bog je najviši svojom silom, ko je uèitelj kao on?

23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?

Ko mu je odredio put njegov? ili ko æe mu reæi: èiniš nepravo?

24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;

Opominji se da velièaš djela njegova, koja gledaju ljudi.

25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.

Svi ljudi vide ih, svaki ih gleda izdaleka.

26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.

Gle, Bog je velik, i ne možemo ga poznati, broj godina njegovijeh ne može se dokuèiti.

27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,

Jer on steže kaplje vodene, koje liju dažd iz oblaka njegovijeh;

28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.

Kad teku oblaci, kaplju na mnoštvo ljudsko.

29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?

I ko bi razumio prostor oblacima i grmljavu u šatoru njegovu?

30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.

Kako prostire nad njim svjetlost svoju, i dubine morske pokriva?

31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.

Tijem sudi narodima, daje hrane izobila.

32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.

Rukama zaklanja svjetlost, i nareðuje koga da srete,

33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.

Javljajuæi prema njemu dobru volju svoju, i prema stoci i prema rodu zemaljskom.