Jobi 36
1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:
Og Elihu heldt fram og sagde:
2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.
«Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.
eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.
For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.
Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.
Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.
Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,
Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.
so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.
til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;
Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.
um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,
Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.
i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.
Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.
Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.
Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.
Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?
Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.
Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.
Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?
Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?
Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;
Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.
Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.
Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,
for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.
Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?
Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.
Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.
Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.
Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.
Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
