Jobi 36
1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:
addens quoque Heliu haec locutus est
2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.
sustine me paululum et indicabo tibi adhuc enim habeo quod pro Deo loquar
3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.
repetam scientiam meam a principio et operatorem meum probabo iustum
4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.
vere enim absque mendacio sermones mei et perfecta scientia probabitur tibi
5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.
Deus potentes non abicit cum et ipse sit potens
6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.
sed non salvat impios et iudicium pauperibus tribuit
7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.
non aufert a iusto oculos suos et reges in solio conlocat in perpetuum et illi eriguntur
8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,
et si fuerint in catenis et vinciantur funibus paupertatis
9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.
indicabit eis opera eorum et scelera eorum quia violenti fuerint
10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.
revelabit quoque aurem eorum ut corripiat et loquetur ut revertantur ab iniquitate
11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;
si audierint et observaverint conplebunt dies suos in bono et annos suos in gloria
12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.
si autem non audierint transibunt per gladium et consumentur in stultitia
13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,
simulatores et callidi provocant iram Dei neque clamabunt cum vincti fuerint
14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.
morietur in tempestate anima eorum et vita eorum inter effeminatos
15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.
eripiet pauperem de angustia sua et revelabit in tribulatione aurem eius
16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.
igitur salvabit te de ore angusto latissime et non habentis fundamentum subter se requies autem mensae tuae erit plena pinguedine
17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.
causa tua quasi impii iudicata est causam iudiciumque recipies
18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.
non te ergo superet ira ut aliquem opprimas nec multitudo donorum inclinet te
19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?
depone magnitudinem tuam absque tribulatione et omnes robustos fortitudine
20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.
ne protrahas noctem ut ascendant populi pro eis
21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.
cave ne declines ad iniquitatem hanc enim coepisti sequi post miseriam
22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?
ecce Deus excelsus in fortitudine sua et nullus ei similis in legislatoribus
23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?
quis poterit scrutari vias eius aut quis ei dicere operatus es iniquitatem
24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;
memento quod ignores opus eius de quo cecinerunt viri
25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.
omnes homines vident eum unusquisque intuetur procul
26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.
ecce Deus magnus vincens scientiam nostram numerus annorum eius inaestimabilis
27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,
qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar gurgitum
28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.
qui de nubibus fluunt quae praetexunt cuncta desuper
29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?
si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum
30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.
et fulgurare lumine suo desuper cardines quoque maris operiet
31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.
per haec enim iudicat populos et dat escas multis mortalibus
32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.
in manibus abscondit lucem et praecipit ei ut rursus adveniat
33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.
adnuntiat de ea amico suo quod possessio eius sit et ad eam possit ascendere
