Jobi 36

1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:

Élihu continua et dit:

2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.

Attends un peu, et je vais poursuivre, Car j’ai des paroles encore pour la cause de Dieu.

3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.

Je prendrai mes raisons de haut, Et je prouverai la justice de mon créateur.

4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.

Sois-en sûr, mes discours ne sont pas des mensonges, Mes sentiments devant toi sont sincères.

5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.

Dieu est puissant, mais il ne rejette personne; Il est puissant par la force de son intelligence.

6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.

Il ne laisse pas vivre le méchant, Et il fait droit aux malheureux.

7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.

Il ne détourne pas les yeux de dessus les justes, Il les place sur le trône avec les rois, Il les y fait asseoir pour toujours, afin qu’ils soient élevés.

8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,

Viennent-ils à tomber dans les chaînes, Sont-ils pris dans les liens de l’adversité,

9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.

Il leur dénonce leurs œuvres, Leurs transgressions, leur orgueil;

10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.

Il les avertit pour leur instruction, Il les exhorte à se détourner de l’iniquité.

11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;

S’ils écoutent et se soumettent, Ils achèvent leurs jours dans le bonheur, Leurs années dans la joie.

12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.

S’ils n’écoutent pas, ils périssent par le glaive, Ils expirent dans leur aveuglement.

13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,

Les impies se livrent à la colère, Ils ne crient pas à Dieu quand il les enchaîne;

14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.

Ils perdent la vie dans leur jeunesse, Ils meurent comme les débauchés.

15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.

Mais Dieu sauve le malheureux dans sa misère, Et c’est par la souffrance qu’il l’avertit.

16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.

Il te retirera aussi de la détresse, Pour te mettre au large, en pleine liberté, Et ta table sera chargée de mets succulents.

17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.

Mais si tu défends ta cause comme un impie, Le châtiment est inséparable de ta cause.

18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.

Que l’irritation ne t’entraîne pas à la moquerie, Et que la grandeur de la rançon ne te fasse pas dévier!

19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?

Tes cris suffiraient-ils pour te sortir d’angoisse, Et même toutes les forces que tu pourrais déployer?

20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.

Ne soupire pas après la nuit, Qui enlève les peuples de leur place.

21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.

Garde-toi de te livrer au mal, Car la souffrance t’y dispose.

22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?

Dieu est grand par sa puissance; Qui saurait enseigner comme lui?

23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?

Qui lui prescrit ses voies? Qui ose dire: Tu fais mal?

24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;

Souviens-toi d’exalter ses œuvres, Que célèbrent tous les hommes.

25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.

Tout homme les contemple, Chacun les voit de loin.

26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.

Dieu est grand, mais sa grandeur nous échappe, Le nombre de ses années est impénétrable.

27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,

Il attire à lui les gouttes d’eau, Il les réduit en vapeur et forme la pluie;

28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.

Les nuages la laissent couler, Ils la répandent sur la foule des hommes.

29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?

Et qui comprendra le déchirement de la nuée, Le fracas de sa tente?

30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.

Voici, il étend autour de lui sa lumière, Et il se cache jusque dans les profondeurs de la mer.

31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.

Par ces moyens il juge les peuples, Et il donne la nourriture avec abondance.

32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.

Il prend la lumière dans sa main, Il la dirige sur ses adversaires.

33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.

Il s’annonce par un grondement; Les troupeaux pressentent son approche.