Jobi 36
1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:
Og videre sagde Elihu:
2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.
Bi nu lidt, jeg har noget at sige dig, thi end har jeg Ord til Forsvar for Gud.
3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.
Jeg vil hente min Viden langvejsfra og skaffe min Skaber Ret;
4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.
thi for vist, mine Ord er ikke Opspind, en Mand med fuldkommen Indsigt har du for dig.
5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.
Se, Gud forkaster det stive Sind,
6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.
den gudløse holder han ikke i Live; de arme lader han faa deres Ret,
7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.
fra retfærdige vender han ikke sit Blik, men giver dem Plads for stedse hos Konger paa Tronen i Højhed.
8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,
Og hvis de bindes i Lænker, fanges i Nødens Baand,
9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.
saa viser han dem deres Gerning, deres Synder, at de hovmodede sig,
10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.
aabner deres Øre for Tugt og byder dem vende sig bort fra det onde.
11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;
Hvis de saa hører og bøjer sig, da ender de deres Dage i Lykke, i liflig Fryd deres Aar.
12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.
Men hører de ikke, falder de for Sværd og opgiver Aanden i Uforstand.
13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,
Men vanhellige Hjerter forbitres; naar han binder dem, raaber de ikke om Hjælp;
14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.
i Ungdommen dør deres Sjæl, deres Liv faar Mandsskøgers Lod.
15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.
Den elendige frelser han ved hans Elende og aabner hans Øre ved Trængsel.
16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.
Men dig har Medgangen lokket, du var i Fred for Ulykkens Gab; ingen Trængsel indjog dig Skræk, fuldt var dit Bord af fede Retter.
17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.
Den gudløses som kom til fulde over dig, hans retfærdige Dom greb dig fat.
18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.
Lad dig ikke lokke af Vrede til Spot eller Bødens Storhed lede dig vild!
19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?
Kan vel dit Skrig gøre Ende paa Nøden, eller det at du opbyder al din Kraft?
20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.
Ej maa du længes efter Natten, som opskræmmer Folkeslag der, hvor de er;
21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.
va'r dig og vend dig ikke til Uret, saa du foretrækker ondt for at lide.
22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?
Se, ophøjet er Gud i sin Vælde, hvo er en Lærer som han?
23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?
Hvo foreskrev ham hans Vej, og hvo turde sige: »Du gjorde Uret!«
24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;
Se til at ophøje hans Værk, som Mennesker priser i Sang!
25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.
Alle Mennesker ser det med Fryd, skønt dødelige skuer det kun fra det fjerne.
26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.
Se, Gud er ophøjet, kan ikke ransages, Tal paa hans Aar kan ikke findes.
27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,
Thi Draaber drager han ud af Havet, i hans Taage siver de ned som Regn,
28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.
og Skyerne lader den strømme og dryppe paa mange Folk.
29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?
Hvo fatter mon Skyernes Vidder eller hans Boligs Bulder?
30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.
Se, han breder sin Taage om sig og skjuler Havets Rødder;
31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.
Thi dermed nærer han Folkene, giver dem Brød i Overflod;
32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.
han hyller sine Hænder i Lys og sender det ud imod Maalet;
33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.
hans Torden melder hans Komme, selv Kvæget melder hans Optræk.
