Jobi 36
1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:
Elihu nastavi i reče:
2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.
“Strpi se malo, pa ću te poučit', jer još nisam sve rekao za Boga.
3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.
Izdaleka ću svoje iznijet' znanje da Stvoritelja svojega opravdam.
4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.
Zaista, za laž ne znaju mi riječi, uza te je čovjek znanjem savršen.
5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.
Gle, Bog je silan, ali ne prezire, silan je snagom razuma svojega.
6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.
Opakome on živjeti ne daje, nevoljnicima pravicu pribavlja.
7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.
S pravednika on očiju ne skida, na prijestolje ih diže uz kraljeve da bi dovijeka bili uzvišeni.
8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,
Ako su negvam' oni okovani i užetima nevolje sputani,
9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.
djela njihova on im napominje, kazuje im grijeh njine oholosti.
10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.
Tad im otvara uho k opomeni i poziva ih da se zla okane.
11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;
Poslušaju li te mu se pokore, dani im završavaju u sreći, u užicima godine njihove.
12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.
Ne slušaju li, od koplja umiru, zaglave, sami ne znajući kako.
13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,
A srca opaka mržnju njeguju, ne ištu pomoć kad ih on okuje;
14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.
u cvatu svoga dječaštva umiru i venu poput hramskih milosnika.
15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.
Nevoljnog on bijedom njegovom spasava i u nesreći otvara mu oči:
16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.
izbavit će te iz ždrijela tjeskobe k prostranstvima bezgraničnim izvesti, k prepunu stolu mesa pretiloga.
17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.
Ako sudio nisi opakima, ako si pravo krnjio siroti,
18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.
nek' te obilje odsad ne zavede i nek' te dar prebogat ne iskvari.
19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?
Nek' ti je gavan k'o čovjek bez zlata, a čovjek jake ruke poput slaba.
20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.
Ne goni one koji su ti tuđi da rodbinu na njino mjesto staviš.
21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.
Pazi se da u nepravdu ne skreneš, jer zbog nje snađe tebe iskušenje.
22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?
Gle, uzvišen je Bog u svojoj snazi! Zar učitelja ima poput njega?
23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?
Tko je njemu put njegov odredio? Tko će mu reći: 'Radio si krivo'?
24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;
Spomeni se veličati mu djelo što ga pjesmama ljudi opjevaše.
25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.
S udivljenjem svijet čitav ga promatra, divi se čovjek, pa ma izdaleka.
26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.
Veći je Bog no što pojmit' možemo, nedokučiv je broj ljeta njegovih!
27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,
U visini on skuplja kapi vode te dažd u paru i maglu pretvara.
28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.
Pljuskovi tada pljušte iz oblaka, po mnoštvu ljudskom dažde obilato.
29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?
Tko li će shvatit' širenje oblaka, tutnjavu strašnu njegovih šatora?
30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.
Gle, on nad sobom razastire svjetlost i dno morsko on vodama pokriva.
31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.
Pomoću njih on podiže narode, u izobilju hranom ih dariva.
32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.
On munju drži objema rukama i kazuje joj kamo će zgoditi.
33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.
Glasom gromovnim sebe navješćuje, stiže s gnjevom da zgromi opačinu.
