Jobi 34

1 Elihu nisi përsëri të flasë dhe tha:

Још говори Елијуј и рече:

2 “Dëgjoni, o njerëz të urtë, fjalët e mia, dhe ju, njerëz të ditur, ma vini veshin!

Чујте, мудри, беседу моју, и разумни послушајте ме.

3 Sepse veshi i shqyrton fjalët, ashtu si qiellza i shijon ushqimet.

Јер ухо познаје беседу као што грло куша јело.

4 Le të zgjedhim ne vetë atë që është e drejtë të pranojmë midis nesh atë që është e mirë.

Разаберимо шта је право, извидимо међу собом шта је добро.

5 Sepse Jobi ka thënë: “Jam i drejtë, por Perëndia më ka hequr drejtësinë time.

Јер Јов рече: Праведан сам, а Бог одбаци моју правду.

6 A duhet të gënjej kundër drejtësisë sime? Plaga ime është e pashërueshme, megjithëse jam pa mëkat”.

Хоћу ли лагати за своју правду? Стрела је моја смртна, а без кривице.

7 Kush është si Jobi, që e pi përqeshjen si ujin,

Који је човек као Јов да као воду пије подсмех?

8 që ecën bashkë me keqbërësit dhe shkon bashkë me njerëzit e këqij?

И да се дружи с онима који чине безакоње, и да ходи с безбожним људима?

9 Sepse ka thënë: “Nuk i vlen fare njeriut të vendosë kënaqësinë e tij te Perëndia”.

Јер рече: Не помаже човеку да угађа Богу.

10 Më dëgjoni, pra, o njerëz me mend! Qoftë larg Perëndisë paudhësia dhe ligësia qoftë larg të Plotfuqishmit!

Зато, људи разумни, послушајте ме; далеко је од Бога злоћа и неправда од Свемогућег.

11 Sepse ai ia kthen njeriut sipas veprave të tij dhe secilin e bën të gjejë shpërblimin për sjelljen e tij.

Јер по делу плаћа човеку и даје сваком да нађе према путу свом.

12 Sigurisht Perëndia nuk kryen të keqen dhe i Plotfuqishmi nuk shtrembëron drejtësinë.

Доиста Бог не ради зло и Свемогући не изврће правде.

13 Kush i ka besuar kujdesin për tokën, ose kush e ka vendosur mbi tërë botën?

Ко Му је предао земљу? И ко је уредио васиљену?

14 Në qoftë se Perëndia duhet të vendoste në zemër të vet të tërhiqte mbi vete Frymën e tij dhe frymën e tij,

Кад би на себе окренуо срце своје, узео би к себи дух свој и дисање своје;

15 çdo mish do të shkatërrohej njëkohësisht, dhe njeriu do të kthehej në pluhur.

Изгинуло би свако тело, и човек би се вратио у прах.

16 Në qoftë se ke mend, dëgjoje këtë, vër veshin për të dëgjuar atë që po të them.

Ако си, дакле, разуман, чуј ово: слушај глас речи мојих.

17 A mund të qeverisë ai që urren drejtësinë? A guxon ti të dënosh të Drejtin, të Fuqishmin?

Може ли владати онај који мрзи на правду? Хоћеш ли осудити оног који је најправеднији?

18 Ai që i thotë një mbreti: “Je për t’u përbuzur” dhe princave: “Jeni të këqij”.

Каже ли се цару: Ниткове! И кнезовима: Безбожници?

19 Por ai nuk bën asnjë anësi me të mëdhenjtë dhe as e konsideron të pasurin më tepër se të varfrin, sepse të gjithë janë vepra e duarve të tij.

А камо ли Ономе који не гледа кнезовима ко су, нити у Њега вреди више богати од сиромаха, јер су сви дело руку Његових.

20 Në një çast ata vdesin; në mesin e natës njerëzia tronditet dhe zhduket, të fuqishmit çohen tutje pa dorë njeriu.

Умиру за час, и у по ноћи усколеба се народ и пропадне, и однесе се јаки без руке људске.

21 Sepse ai i mban sytë te rrugët e njeriut, dhe shikon tërë hapat e tij.

Јер су очи Његове обраћене на путеве човечије и види све кораке његове.

22 Nuk ka terr as hije vdekjeje, ku mund të fshihen njerëzit e këqij.

Нема мрака ни сена смртнога где би се сакрили који чине безакоње.

23 Në fakt Perëndia nuk ka nevojë ta kqyrë gjatë një njeri para se ta nxjerrë për gjykim para tij.

Јер никоме не одгађа кад дође да се суди с Богом.

24 Ai i ligështon të fuqishmit pa bërë hetim dhe vë të tjerë në vendin e tyre.

Сатире јаке недокучиво, и поставља друге на њихово место.

25 Duke qenë se i njeh veprat e tyre, i rrëzon natën dhe ata shkatërrohen;

Јер зна дела њихова, и док обрати ноћ, сатру се.

26 i godet si njerëz të këqij para syve të të gjithëve,

Као безбожне разбија их на видику.

27 sepse janë larguar nga ai pa u kujdesur për rrugët e tij,

Јер одступише од Њега и не гледаше ни на које путеве Његове;

28 deri sa të arrijë tek ai britma e të varfrit, sepse ai dëgjon britmën e të pikëlluarve.

Те дође до Њега вика сиромахова, и чу вику невољних.

29 Kur Perëndia jep qetësinë, kush do ta dënojë? Kur fsheh fytyrën e tij, kush do të mund ta shikojë, qoftë kundër një kombi të tërë ose kundër një njeriu të vetëm,

Кад Он умири, ко ће узнемирити? И кад Он сакрије лице, ко ће Га видети? И то бива и народу и човеку.

30 për të penguar që i pabesi të mbretërojë dhe që populli të zihet ndër leqe?

Да не би царовао лицемер, да не би било замке народу.

31 Dikush mund t’i thotë Perëndisë: “Unë e mbart fajin tim, po nuk do ta bëj më të keqen;

Заиста, треба казати Богу: Подносио сам, нећу више грешити.

32 tregomë atë që nuk arrij të shikoj; në rast se kam kryer ndonjë paudhësi, nuk do ta bëj më”?

А шта не видим, Ти ме научи; ако сам чинио неправду, нећу више.

33 A duhet të të shpërblejë ai në bazë të konditave të tua, sepse ti nuk pranon gjykimin e tij? Ti duhet të zgjedhësh dhe jo unë; prandaj thuaj atë që di.

Еда ли ће по теби плаћати, јер теби није по вољи, јер ти бираш а не Он? Ако знаш шта, говори.

34 Njerëzit me mend; si çdo njeri i urtë që më dëgjon, do të më thonë:

Људи ће разумни са мном казати, и мудар ће човек пристати,

35 “Jobi flet pa mend, fjalët e tij nuk kanë dituri”.

Да Јов не говори разумно, и да речи његове нису мудре.

36 Le të provohet Jobi deri në fund, sepse përgjigjet e tij janë si ato të njerëzve të këqij,

Оче мој, нека се Јов искуша до краја, што одговара као зли људи.

37 sepse i shton mëkatit të tij revoltën, rreh duart mes nesh dhe i shumëzon fjalët e tij kundër Perëndisë”.

Јер домеће на грех свој безакоње, пљеска рукама међу нама, и много говори на Бога.