Jobi 34

1 Elihu nisi përsëri të flasë dhe tha:

Još govori Elijuj i reèe:

2 “Dëgjoni, o njerëz të urtë, fjalët e mia, dhe ju, njerëz të ditur, ma vini veshin!

Èujte, mudri, besjedu moju, i razumni poslušajte me.

3 Sepse veshi i shqyrton fjalët, ashtu si qiellza i shijon ushqimet.

Jer uho poznaje besjedu kao što grlo kuša jelo.

4 Le të zgjedhim ne vetë atë që është e drejtë të pranojmë midis nesh atë që është e mirë.

Razberimo što je pravo, izvidimo meðu sobom što je dobro.

5 Sepse Jobi ka thënë: “Jam i drejtë, por Perëndia më ka hequr drejtësinë time.

Jer Jov reèe: pravedan sam, a Bog odbaci moju pravdu.

6 A duhet të gënjej kundër drejtësisë sime? Plaga ime është e pashërueshme, megjithëse jam pa mëkat”.

Hoæu li lagati za svoju pravdu? strijela je moja smrtna, a bez krivice.

7 Kush është si Jobi, që e pi përqeshjen si ujin,

Koji je èovjek kao Jov da kao vodu pije potsmijeh?

8 që ecën bashkë me keqbërësit dhe shkon bashkë me njerëzit e këqij?

I da se druži s onima koji èine bezakonje, i da hodi s bezbožnijem ljudima?

9 Sepse ka thënë: “Nuk i vlen fare njeriut të vendosë kënaqësinë e tij te Perëndia”.

Jer reèe: ne pomaže èovjeku da ugaða Bogu.

10 Më dëgjoni, pra, o njerëz me mend! Qoftë larg Perëndisë paudhësia dhe ligësia qoftë larg të Plotfuqishmit!

Zato, ljudi razumni, poslušajte me; daleko je od Boga zloæa i nepravda od svemoguæega.

11 Sepse ai ia kthen njeriut sipas veprave të tij dhe secilin e bën të gjejë shpërblimin për sjelljen e tij.

Jer po djelu plaæa èovjeku i daje svakome da naðe prema putu svojemu.

12 Sigurisht Perëndia nuk kryen të keqen dhe i Plotfuqishmi nuk shtrembëron drejtësinë.

Doista Bog ne radi zlo i svemoguæi ne izvræe pravde.

13 Kush i ka besuar kujdesin për tokën, ose kush e ka vendosur mbi tërë botën?

Ko mu je predao zemlju? i ko je uredio vasiljenu?

14 Në qoftë se Perëndia duhet të vendoste në zemër të vet të tërhiqte mbi vete Frymën e tij dhe frymën e tij,

Kad bi na nj okrenuo srce svoje, uzeo bi k sebi duh njegov i dihanje njegovo;

15 çdo mish do të shkatërrohej njëkohësisht, dhe njeriu do të kthehej në pluhur.

Izginulo bi svako tijelo, i èovjek bi se povratio u prah.

16 Në qoftë se ke mend, dëgjoje këtë, vër veshin për të dëgjuar atë që po të them.

Ako si dakle razuman, èuj ovo: slušaj glas rijeèi mojih.

17 A mund të qeverisë ai që urren drejtësinë? A guxon ti të dënosh të Drejtin, të Fuqishmin?

Može li vladati onaj koji mrzi na pravdu? hoæeš li osuditi onoga koji je najpravedniji?

18 Ai që i thotë një mbreti: “Je për t’u përbuzur” dhe princave: “Jeni të këqij”.

Kaže li se caru: nitkove! i knezovima: bezbožnici?

19 Por ai nuk bën asnjë anësi me të mëdhenjtë dhe as e konsideron të pasurin më tepër se të varfrin, sepse të gjithë janë vepra e duarve të tij.

Akamoli onomu koji ne gleda knezovima ko su, niti u njega vrijedi više bogati od siromaha, jer su svi djelo ruku njegovijeh.

20 Në një çast ata vdesin; në mesin e natës njerëzia tronditet dhe zhduket, të fuqishmit çohen tutje pa dorë njeriu.

Umiru zaèas, i u po noæi uskoleba se narod i propadne, i odnese se jaki bez ruke ljudske.

21 Sepse ai i mban sytë te rrugët e njeriut, dhe shikon tërë hapat e tij.

Jer su oèi njegove obraæene na putove èovjeèije i vidi sve korake njegove.

22 Nuk ka terr as hije vdekjeje, ku mund të fshihen njerëzit e këqij.

Nema mraka ni sjena smrtnoga gdje bi se sakrili koji èine bezakonje.

23 Në fakt Perëndia nuk ka nevojë ta kqyrë gjatë një njeri para se ta nxjerrë për gjykim para tij.

Jer nikome ne odgaða kad doðe da se sudi s Bogom.

24 Ai i ligështon të fuqishmit pa bërë hetim dhe vë të tjerë në vendin e tyre.

Satire jake nedokuèljivo, i postavlja druge na njihovo mjesto.

25 Duke qenë se i njeh veprat e tyre, i rrëzon natën dhe ata shkatërrohen;

Jer zna djela njihova, i dok obrati noæ, satru se.

26 i godet si njerëz të këqij para syve të të gjithëve,

Kao bezbožne razbija ih na vidiku.

27 sepse janë larguar nga ai pa u kujdesur për rrugët e tij,

Jer otstupiše od njega i ne gledaše ni na koje putove njegove;

28 deri sa të arrijë tek ai britma e të varfrit, sepse ai dëgjon britmën e të pikëlluarve.

Te doðe do njega vika siromahova, i èu viku nevoljnijeh.

29 Kur Perëndia jep qetësinë, kush do ta dënojë? Kur fsheh fytyrën e tij, kush do të mund ta shikojë, qoftë kundër një kombi të tërë ose kundër një njeriu të vetëm,

Kad on umiri, ko æe uznemiriti? i kad on sakrije lice, ko æe ga vidjeti? i to biva i narodu i èovjeku,

30 për të penguar që i pabesi të mbretërojë dhe që populli të zihet ndër leqe?

Da ne bi carovao licemjer, da ne bi bilo zamke narodu.

31 Dikush mund t’i thotë Perëndisë: “Unë e mbart fajin tim, po nuk do ta bëj më të keqen;

Zaista, treba kazati Bogu: podnosio sam, neæu više griješiti.

32 tregomë atë që nuk arrij të shikoj; në rast se kam kryer ndonjë paudhësi, nuk do ta bëj më”?

A što ne vidim, ti me nauèi; ako sam èinio nepravdu, neæu više.

33 A duhet të të shpërblejë ai në bazë të konditave të tua, sepse ti nuk pranon gjykimin e tij? Ti duhet të zgjedhësh dhe jo unë; prandaj thuaj atë që di.

Eda li æe po tebi plaæati, jer tebi nije po volji, jer ti biraš a ne on? Ako znaš što, govori.

34 Njerëzit me mend; si çdo njeri i urtë që më dëgjon, do të më thonë:

Ljudi æe razumni sa mnom kazati, i mudar æe èovjek pristati,

35 “Jobi flet pa mend, fjalët e tij nuk kanë dituri”.

Da Jov ne govori razumno, i da rijeèi njegove nijesu mudre.

36 Le të provohet Jobi deri në fund, sepse përgjigjet e tij janë si ato të njerëzve të këqij,

Oèe moj, neka se Jov iskuša do kraja, što odgovara kao zli ljudi.

37 sepse i shton mëkatit të tij revoltën, rreh duart mes nesh dhe i shumëzon fjalët e tij kundër Perëndisë”.

Jer domeæe na grijeh svoj bezakonje, pljeska rukama meðu nama, i mnogo govori na Boga.