Jobi 34
1 Elihu nisi përsëri të flasë dhe tha:
Elihu parolis plue, kaj diris:
2 “Dëgjoni, o njerëz të urtë, fjalët e mia, dhe ju, njerëz të ditur, ma vini veshin!
Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.
3 Sepse veshi i shqyrton fjalët, ashtu si qiellza i shijon ushqimet.
Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.
4 Le të zgjedhim ne vetë atë që është e drejtë të pranojmë midis nesh atë që është e mirë.
Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.
5 Sepse Jobi ka thënë: “Jam i drejtë, por Perëndia më ka hequr drejtësinë time.
Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;
6 A duhet të gënjej kundër drejtësisë sime? Plaga ime është e pashërueshme, megjithëse jam pa mëkat”.
En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.
7 Kush është si Jobi, që e pi përqeshjen si ujin,
Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?
8 që ecën bashkë me keqbërësit dhe shkon bashkë me njerëzit e këqij?
Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;
9 Sepse ka thënë: “Nuk i vlen fare njeriut të vendosë kënaqësinë e tij te Perëndia”.
Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.
10 Më dëgjoni, pra, o njerëz me mend! Qoftë larg Perëndisë paudhësia dhe ligësia qoftë larg të Plotfuqishmit!
Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;
11 Sepse ai ia kthen njeriut sipas veprave të tij dhe secilin e bën të gjejë shpërblimin për sjelljen e tij.
Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.
12 Sigurisht Perëndia nuk kryen të keqen dhe i Plotfuqishmi nuk shtrembëron drejtësinë.
Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.
13 Kush i ka besuar kujdesin për tokën, ose kush e ka vendosur mbi tërë botën?
Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?
14 Në qoftë se Perëndia duhet të vendoste në zemër të vet të tërhiqte mbi vete Frymën e tij dhe frymën e tij,
Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,
15 çdo mish do të shkatërrohej njëkohësisht, dhe njeriu do të kthehej në pluhur.
Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.
16 Në qoftë se ke mend, dëgjoje këtë, vër veshin për të dëgjuar atë që po të them.
Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.
17 A mund të qeverisë ai që urren drejtësinë? A guxon ti të dënosh të Drejtin, të Fuqishmin?
Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?
18 Ai që i thotë një mbreti: “Je për t’u përbuzur” dhe princave: “Jeni të këqij”.
Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?
19 Por ai nuk bën asnjë anësi me të mëdhenjtë dhe as e konsideron të pasurin më tepër se të varfrin, sepse të gjithë janë vepra e duarve të tij.
Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.
20 Në një çast ata vdesin; në mesin e natës njerëzia tronditet dhe zhduket, të fuqishmit çohen tutje pa dorë njeriu.
Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.
21 Sepse ai i mban sytë te rrugët e njeriut, dhe shikon tërë hapat e tij.
Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.
22 Nuk ka terr as hije vdekjeje, ku mund të fshihen njerëzit e këqij.
Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.
23 Në fakt Perëndia nuk ka nevojë ta kqyrë gjatë një njeri para se ta nxjerrë për gjykim para tij.
Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.
24 Ai i ligështon të fuqishmit pa bërë hetim dhe vë të tjerë në vendin e tyre.
Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;
25 Duke qenë se i njeh veprat e tyre, i rrëzon natën dhe ata shkatërrohen;
Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.
26 i godet si njerëz të këqij para syve të të gjithëve,
Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;
27 sepse janë larguar nga ai pa u kujdesur për rrugët e tij,
Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,
28 deri sa të arrijë tek ai britma e të varfrit, sepse ai dëgjon britmën e të pikëlluarve.
Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.
29 Kur Perëndia jep qetësinë, kush do ta dënojë? Kur fsheh fytyrën e tij, kush do të mund ta shikojë, qoftë kundër një kombi të tërë ose kundër një njeriu të vetëm,
Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,
30 për të penguar që i pabesi të mbretërojë dhe që populli të zihet ndër leqe?
Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.
31 Dikush mund t’i thotë Perëndisë: “Unë e mbart fajin tim, po nuk do ta bëj më të keqen;
Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;
32 tregomë atë që nuk arrij të shikoj; në rast se kam kryer ndonjë paudhësi, nuk do ta bëj më”?
Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.
33 A duhet të të shpërblejë ai në bazë të konditave të tua, sepse ti nuk pranon gjykimin e tij? Ti duhet të zgjedhësh dhe jo unë; prandaj thuaj atë që di.
Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.
34 Njerëzit me mend; si çdo njeri i urtë që më dëgjon, do të më thonë:
Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:
35 “Jobi flet pa mend, fjalët e tij nuk kanë dituri”.
Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.
36 Le të provohet Jobi deri në fund, sepse përgjigjet e tij janë si ato të njerëzve të këqij,
Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;
37 sepse i shton mëkatit të tij revoltën, rreh duart mes nesh dhe i shumëzon fjalët e tij kundër Perëndisë”.
Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.
