Jobi 34
1 Elihu nisi përsëri të flasë dhe tha:
Ještě mluvil Elihu, a řekl:
2 “Dëgjoni, o njerëz të urtë, fjalët e mia, dhe ju, njerëz të ditur, ma vini veshin!
Poslouchejte, moudří, řečí mých, a rozumní, ušima pozorujte.
3 Sepse veshi i shqyrton fjalët, ashtu si qiellza i shijon ushqimet.
Nebo ucho řečí zkušuje, tak jako dásně okoušejí pokrmu.
4 Le të zgjedhim ne vetë atë që është e drejtë të pranojmë midis nesh atë që është e mirë.
Soud sobě zvolme, a vyhledejme mezi sebou, co by bylo dobrého.
5 Sepse Jobi ka thënë: “Jam i drejtë, por Perëndia më ka hequr drejtësinë time.
Nebo řekl Job: Spravedliv jsem, a Bůh silný zavrhl při mou.
6 A duhet të gënjej kundër drejtësisë sime? Plaga ime është e pashërueshme, megjithëse jam pa mëkat”.
Své-liž bych pře ukrývati měl? Přeplněna jest bolestí rána má bez provinění.
7 Kush është si Jobi, që e pi përqeshjen si ujin,
Který muž jest podobný Jobovi, ješto by pil posměch jako vodu?
8 që ecën bashkë me keqbërësit dhe shkon bashkë me njerëzit e këqij?
A že by všel v tovaryšství s činiteli nepravosti, a chodil by s lidmi nešlechetnými?
9 Sepse ka thënë: “Nuk i vlen fare njeriut të vendosë kënaqësinë e tij te Perëndia”.
Nebo řekl: Neprospívá to člověku líbiti se Bohu.
10 Më dëgjoni, pra, o njerëz me mend! Qoftë larg Perëndisë paudhësia dhe ligësia qoftë larg të Plotfuqishmit!
A protož, muži rozumní, poslouchejte mne. Odstup od Boha silného nešlechetnost a od Všemohoucího nepravost.
11 Sepse ai ia kthen njeriut sipas veprave të tij dhe secilin e bën të gjejë shpërblimin për sjelljen e tij.
Nebo on podlé skutků člověka odplací, a podlé toho, jaká jest čí cesta, působí, aby to nalézal.
12 Sigurisht Perëndia nuk kryen të keqen dhe i Plotfuqishmi nuk shtrembëron drejtësinë.
A naprosto Bůh silný nečiní nic nešlechetně, a Všemohoucí nepřevrací soudu.
13 Kush i ka besuar kujdesin për tokën, ose kush e ka vendosur mbi tërë botën?
Kdo svěřil jemu zemi? A kdo zpořádal všecken okršlek?
14 Në qoftë se Perëndia duhet të vendoste në zemër të vet të tërhiqte mbi vete Frymën e tij dhe frymën e tij,
Kdyby se na něj obrátil, a ducha jeho i duši jeho k sobě vzal,
15 çdo mish do të shkatërrohej njëkohësisht, dhe njeriu do të kthehej në pluhur.
Umřelo by všeliké tělo pojednou, a tak by člověk do prachu se navrátil.
16 Në qoftë se ke mend, dëgjoje këtë, vër veshin për të dëgjuar atë që po të them.
Máš-li tedy rozum, poslyš toho, pusť v uši své hlas řečí mých.
17 A mund të qeverisë ai që urren drejtësinë? A guxon ti të dënosh të Drejtin, të Fuqishmin?
Ješto ten, kterýž by v nenávisti měl soud, zdaliž by panovati mohl? Čili toho, jenž jest svrchovaně spravedlivý, za nešlechetného vyhlásíš?
18 Ai që i thotë një mbreti: “Je për t’u përbuzur” dhe princave: “Jeni të këqij”.
Zdaliž sluší králi říci: Ó nešlechetný, a šlechticům: Ó bezbožní?
19 Por ai nuk bën asnjë anësi me të mëdhenjtë dhe as e konsideron të pasurin më tepër se të varfrin, sepse të gjithë janë vepra e duarve të tij.
Mnohem méně tomu, kterýž nepřijímá osob knížat, aniž u něho má přednost urozený před nuzným; nebo dílo rukou jeho jsou všickni.
20 Në një çast ata vdesin; në mesin e natës njerëzia tronditet dhe zhduket, të fuqishmit çohen tutje pa dorë njeriu.
V okamžení umírají, třebas o půl noci postrčeni bývají lidé, a pomíjejí, a zachvácen bývá silný ne rukou lidskou.
21 Sepse ai i mban sytë te rrugët e njeriut, dhe shikon tërë hapat e tij.
Nebo oči jeho hledí na cesty člověka, a všecky kroky jeho on spatřuje.
22 Nuk ka terr as hije vdekjeje, ku mund të fshihen njerëzit e këqij.
Neníť žádných temností, ani stínu smrti, kdež by se skryli činitelé nepravosti.
23 Në fakt Perëndia nuk ka nevojë ta kqyrë gjatë një njeri para se ta nxjerrë për gjykim para tij.
Aniž zajisté vzkládá na koho více, tak aby se s Bohem silným souditi mohl.
24 Ai i ligështon të fuqishmit pa bërë hetim dhe vë të tjerë në vendin e tyre.
Pyšné stírá bez počtu, a postavuje jiné na místa jejich.
25 Duke qenë se i njeh veprat e tyre, i rrëzon natën dhe ata shkatërrohen;
Nebo zná skutky jejich; pročež na ně obrací noc, a potříni bývají.
26 i godet si njerëz të këqij para syve të të gjithëve,
Jakožto bezbožné rozráží je na místě patrném,
27 sepse janë larguar nga ai pa u kujdesur për rrugët e tij,
Proto že odstoupili od něho, a žádných cest jeho nešetřili,
28 deri sa të arrijë tek ai britma e të varfrit, sepse ai dëgjon britmën e të pikëlluarve.
Aby dokázal, že připouští k sobě křik nuzného, a volání chudých že vyslýchá.
29 Kur Perëndia jep qetësinë, kush do ta dënojë? Kur fsheh fytyrën e tij, kush do të mund ta shikojë, qoftë kundër një kombi të tërë ose kundër një njeriu të vetëm,
(Nebo když on spokojí, kdo znepokojí? A když skryje tvář svou, kdo jej spatří?) Tak celý národ, jako i každého člověka jednostejně,
30 për të penguar që i pabesi të mbretërojë dhe që populli të zihet ndër leqe?
Aby nekraloval člověk pokrytý, aby nebylo lidem ourazu.
31 Dikush mund t’i thotë Perëndisë: “Unë e mbart fajin tim, po nuk do ta bëj më të keqen;
Jistě žeť k Bohu silnému raději toto mluveno býti má: Ponesuť, nezruším.
32 tregomë atë që nuk arrij të shikoj; në rast se kam kryer ndonjë paudhësi, nuk do ta bëj më”?
Mimo to, ne vidím-li čeho, ty vyuč mne; jestliže jsem nepravost páchal, neučiním toho víc.
33 A duhet të të shpërblejë ai në bazë të konditave të tua, sepse ti nuk pranon gjykimin e tij? Ti duhet të zgjedhësh dhe jo unë; prandaj thuaj atë që di.
Nebo zdali vedlé tvého zdání odplacovati má, že bys ty toho neliboval, že bys ono zvoloval, a ne on? Pakli co víš jiného, mluv.
34 Njerëzit me mend; si çdo njeri i urtë që më dëgjon, do të më thonë:
Muži rozumní se mnou řeknou, i každý moudrý poslouchaje mne,
35 “Jobi flet pa mend, fjalët e tij nuk kanë dituri”.
Že Job hloupě mluví, a slova jeho nejsou rozumná.
36 Le të provohet Jobi deri në fund, sepse përgjigjet e tij janë si ato të njerëzve të këqij,
Ó by zkušen byl Job dokonale, pro odmlouvání nám jako lidem nepravým,
37 sepse i shton mëkatit të tij revoltën, rreh duart mes nesh dhe i shumëzon fjalët e tij kundër Perëndisë”.
Poněvadž k hříchu svému přidává i nešlechetnost, mezi námi také jen chloubu svou vynáší, a rozmnožuje řeči své proti Bohu.
