Jobi 33

1 “Tani pra, Job, dëgjo atë që kam për të thënë dhe vëru veshin gjithë fjalëve të mia!

Ma pure, ascolta, o Giobbe, il mio dire, porgi orecchio a tutte le mie parole!

2 Ja, unë po hap gojën dhe gjuha ime flet në gojën time.

Ecco, apro la bocca, la lingua parla sotto il mio palato.

3 Fjalët e mia burojnë nga një zemër e drejtë, buzët e mia do të thonë njohuri të pastra.

Nelle mie parole è la rettitudine del mio cuore; e le mie labbra diran sinceramente quello che so.

4 Fryma e Perëndisë më ka krijuar dhe fryma e të Plotfuqishmit më jep jetë.

Lo spirito di Dio mi ha creato, e il soffio dell’Onnipotente mi dà la vita.

5 Në rast se mundesh, m’u përgjigj; përgatitu gjithashtu të mbrosh pozitat e tua.

Se puoi, rispondimi; prepara le tue ragioni, fatti avanti!

6 Ja, unë jam i barabartë me ty përpara Perëndisë; edhe unë jam formuar nga argjili.

Ecco, io sono uguale a te davanti a Dio; anch’io, fui tratto dall’argilla.

7 Ja, asnjë frikë nga unë nuk duhet të të lemerisë, dhe dora ime nuk do të rëndojë mbi ty.

Spavento di me non potrà quindi sgomentarti, e il peso della mia autorità non ti potrà schiacciare.

8 Por ti u ke thënë veshëve të mi dhe dëgjova tingullin e fjalëve të tua, që thonin:

Davanti a me tu dunque hai detto (e ho bene udito il suono delle tue parole):

9 “Una jam i pastër, pa mëkat; jam i pafajmë, nuk ka asnjë faj tek unë.

“Io sono puro, senza peccato; sono innocente, non c’è iniquità in me;

10 Por Perëndia gjen kundër meje shkaqe armiqësie dhe më konsideron armikun e tij;

ma Dio trova contro me degli appigli ostili, mi tiene per suo nemico;

11 i fut këmbët e mia në pranga dhe kqyr gjithë hapat e mia”.

mi mette i piedi nei ceppi, spia tutti i miei movimenti”.

12 Mirë, pra, unë të them se këtu nuk ke të drejtë, sepse Perëndia është më i madh se njeriu.

E io ti rispondo: In questo non hai ragione; giacché Dio è più grande dell’uomo.

13 Pse hahesh me të, kur ai nuk jep llogari për asnjë nga veprimet e tij?

Perché contendi con lui? poich’egli non rende conto d’alcuno dei suoi atti.

14 Në fakt Perëndia flet në një mënyrë apo në një tjetër por njeriu nuk e vë re:

Iddio parla, bensì, una volta ed anche due, ma l’uomo non ci bada;

15 në një ëndërr, në një vegim të natës, kur një gjumë i rëndë i zë njerëzit, kur dremitin në shtretërit e tyre.

parla per via di sogni, di visioni notturne, quando un sonno profondo cade sui mortali, quando sui loro letti essi giacciono assopiti;

16 Atëherë ai hap veshët e njerëzve dhe vulos paralajmërimet që u bën,

allora egli apre i loro orecchi e dà loro in segreto degli ammonimenti,

17 për ta larguar njeriun nga veprimet e tij dhe për ta mbajtur larg nga kryelartësia,

per distoglier l’uomo dal suo modo d’agire e tener lungi da lui la superbia;

18 për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për të penguar që jeta e tij të mbarojë nga shpata.

per salvargli l’anima dalla fossa, la vita dal dardo mortale.

19 Njeriu paralajmërohet gjithashtu me dhembjen në shtratin e vet dhe me torturën e pandërprerë të kockave të tij,

L’uomo è anche ammonito sul suo letto, dal dolore, dall’agitazione incessante delle sue ossa;

20 aq sa i neveritet buka dhe madje edhe ushqimet më të shijshme.

quand’egli ha in avversione il pane, e l’anima sua schifa i cibi più squisiti;

21 Mishi konsumohet sa mbyll e hap sytë, ndërsa kockat e tij, që më parë nuk dukeshin, tani dalin jashtë;

la carne gli si consuma, e sparisce, mentre le ossa, prima invisibili, gli escon fuori,

22 kështu shpirti i tij i afrohet gropës dhe jeta e tij atyre që sjellin vdekjen.

l’anima sua si avvicina alla fossa, e la sua vita a quelli che dànno la morte.

23 Por në rast se pranë tij ka një engjëll, një interpret, një i vetëm ndër një mijë, që t’i tregojë njeriut detyrën e tij.

Ma se, presso a lui, v’è un angelo, un interprete, uno solo fra i mille, che mostri all’uomo il suo dovere,

24 Perëndisë i vjen keq për të dhe thotë: “Kurseje që të mos zbresë në gropë; gjeta shpengimin për të”.

Iddio ha pietà di lui e dice: “Risparmialo, che non scenda nella fossa! Ho trovato il suo riscatto”.

25 Atëherë mishi i tij do të bëhet më i freskët se kur ishte fëmijë dhe ai do të kthehet në ditët e rinisë së tij.

Allora la sua carne divien fresca più di quella d’un bimbo; egli torna ai giorni della sua giovinezza;

26 Do t’i lutet fort Perëndisë, do të gjejë hir pranë tij dhe do të mund të sodisë fytyrën e tij me gëzim, sepse Perëndia do ta ketë rivendosur njeriun në drejtësinë e tij.

implora Dio, e Dio gli è propizio; gli dà di contemplare il suo volto con giubilo, e lo considera di nuovo come giusto.

27 Duke iu drejtuar njerëzve, do të thotë: “Kam mëkatuar dhe kam shkelur drejtësinë, dhe nuk u ndëshkova siç e meritoja.

Ed egli va cantando fra la gente e dice: “Avevo peccato, pervertito la giustizia, e non sono stato punito come meritavo.

28 Perëndia i ka shpenguar shpirtin tim, që të mos zbriste në gropë dhe jeta ime mund të shohë dritën”.

Iddio ha riscattato l’anima mia, onde non scendesse nella fossa e la mia vita si schiude alla luce!”

29 Ja, Perëndia e bën këtë dy herë, tri herë me njeriun,

Ecco, tutto questo Iddio lo fa due, tre volte, all’uomo,

30 për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për ta ndriçuar me dritën e jetës.

per ritrarre l’anima di lui dalla fossa, perché su di lei splenda la luce della vita.

31 Ki kujdes, Jobi, dëgjomë; rri në heshtje, dhe unë do të flas.

Sta’ attento, Giobbe, dammi ascolto; taci, ed io parlerò.

32 Në qoftë se ke diçka për të thënë, përgjigjmu, folë, sepse do të dëshiroja të të jepja të drejtë.

Se hai qualcosa da dire, rispondimi, parla, ché io vorrei poterti dar ragione.

33 Përndryshe dëgjomë; hesht dhe unë do të të mësoj diturinë”.

Se no, tu dammi ascolto, taci, e t’insegnerò la saviezza”.